Μετρό(ώ)

Λάθος συρμό πήρα.
Ίσως με παρέσυρε ένα παιδί
που κρατούσε στα χέρια του
την Κοινωνία του Θεάματος.
Καλά ξέρει τον δρόμο ακούσια θα σκέφτηκα,
αλλά είχα κανονίσει να πάω αλλού.
Στην επόμενη στάση κατέβηκα.
Εκείνος διάβαζε με προσοχή.
Τα μικρά σωστά λάθη μου φτιάχνουν τη μέρα.
Συνάντησα την παιδική μου φίλη. 
Τη Μαρία.
Τώρα έχει κάνει το όνομά της πιο καλλιτεχνικό
και φάγαμε νόστιμο εξωτικό φαγητό.
Είναι καιρό που αισθάνομαι τη ζωή μου σαν παζλ.
Η αγαπημένη που με μάθαινε, με είχε συμβουλέψει
να ψάχνω πρώτα τις γωνίες.
Οι γωνίες... μόλις τις βρω, όλα θα είναι πιο εύκολα.
Ίσως να έχω βρει και κάποιες. 
Το πιο δύσκολο πως αυτό το παζλ είναι καινούριο
και ακόμη δεν έχω μαζέψει το παλιό
και τα κομμάτια έχουν μπερδευτεί.
Πρέπει να βγουν οι παλιές γωνίες
και όλα θα είναι πιο εύκολα.
Η ζωή δεν είναι παιδικό παζλ.
Υπόκειται στην εντροπία.
Η ενέργεια μεταμορφώνεται,
ό,τι γίνεται δεν ξεγίνεται.
Οι νέες γωνίες θα δημιουργούν αέναα
ένα συνεχώς διαστελλόμενο σύμπαν.
Μέχρι τότε θα ακολουθώ ανθρώπους
με ωραία βιβλία
και ας χαθώ...


Oh I beg you
Can I follow?
Oh I ask you
Why not always?
Be the ocean
Where I unravel
Be my only

Be the water where I'm wading

You're my river running high
Run deep run wild

I, I follow
I follow you, deep sea baby
I follow you
I, I follow
I follow you, dark doom honey
I follow you


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

M Train

Λεβιάθαν ή το μυθικό τέρας που εμφανίζεται τόσο σε θρησκευτικά κείμενα όσο στην τέχνη και στην πολιτική θεωρία

Πρώτο ποστ για το 2020, αυτή τη θεσπέσια χρονιά #not!