Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2018

Lucy in the sky with diamonds / Aaaaahhhhh...

Εικόνα
Λούσυ... Σε ονόμασα έτσι από το αγαπημένο τραγούδι. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα αυτό ήρθε στο μυαλό και εσύ βιάστηκες να εκπληρώσεις την προφητεία. Πετάχτηκες στις τεράστιες ρόδες και εκτοξεύτηκες στον ουρανό με διαμάντια. Πριν ένα χρόνο σας μάζεψε ο Άλεξ με τον αδελφό σου, απ' το δρόμο. "Σίγουρα θα τα πάταγε κανένα αυτοκίνητο", δικαιολογήθηκε. Δεν κατάφερε, παρά μόνο για λίγο, να παρατείνει το γραμμένο σου. Τα παιδιά είναι στο σχολείο και δεν ξέρουν ότι δε ζεις πια. Τους είχε κάνει εντύπωση που τους έλεγα τις προάλλες ότι βλέπουμε το φως αστεριών που έχουν "πεθάνει" πολλά χρόνια πριν. Ο χρόνος είναι σχετικός. Παίζουν και γελούν ενώ σε λίγες ώρες θα θρηνούν... Οι ασπρόμαυρες τρίχες σου είναι ακόμη διάσπαρτες στο σπίτι. Το λουράκι σου, το κρεβατάκι σου, το μπολ, η μυρωδιά σου επίσης. Ο αδελφός σου, ο Τίτο φαίνεται να μην έχει καταλάβει τι συνέβη. Λούσυ αντίο, πονάω για εμάς... Εσύ χορεύεις στον ουρανό ανάμεσα σε διαμάντια Picture

Μετρό(ώ)

Εικόνα
Λάθος συρμό πήρα. Ίσως με παρέσυρε ένα παιδί που κρατούσε στα χέρια του την Κοινωνία του Θεάματος. Καλά ξέρει τον δρόμο ακούσια θα σκέφτηκα, αλλά είχα κανονίσει να πάω αλλού. Στην επόμενη στάση κατέβηκα. Εκείνος διάβαζε με προσοχή. Τα μικρά σωστά λάθη μου φτιάχνουν τη μέρα. Συνάντησα την παιδική μου φίλη.  Τη Μαρία. Τώρα έχει κάνει το όνομά της πιο καλλιτεχνικό και φάγαμε νόστιμο εξωτικό φαγητό. Είναι καιρό που αισθάνομαι τη ζωή μου σαν παζλ. Η αγαπημένη που με μάθαινε, με είχε συμβουλέψει να ψάχνω πρώτα τις γωνίες. Οι γωνίες... μόλις τις βρω, όλα θα είναι πιο εύκολα. Ίσως να έχω βρει και κάποιες.  Το πιο δύσκολο πως αυτό το παζλ είναι καινούριο και ακόμη δεν έχω μαζέψει το παλιό και τα κομμάτια έχουν μπερδευτεί. Πρέπει να βγουν οι παλιές γωνίες και όλα θα είναι πιο εύκολα. Η ζωή δεν είναι παιδικό παζλ. Υπόκειται στην εντροπία. Η ενέργεια μεταμορφώνεται, ό,τι γίνεται δεν ξεγίνεται. Οι νέες γωνίες θα δημιουργούν αέναα ένα συνεχώς διαστελ

Ηχώ από Χρόνο μακρινό

Εικόνα
Στον καθρέφτη του ασανσέρ με κοίταξαν τα μάτια εκείνης της μικρής στην παλιά φωτογραφία με το κόκκινο φόρεμα. Λαδιά και αμυγδαλωτά όπως έλεγε η αγαπημένη, που όλα τα έβλεπε όμορφα. Που είχαν κρυφτεί τόσο χρόνια; Πίσω από σκιές, ομίχλη και αστραπές. Τώρα που θυμήθηκες, καθάρισαν. Μην ξεχάσεις πάλι, δεν υπάρχει χρόνος. Κοίτα στον καθρέφτη κάθε μέρα και αναζήτησέ τα. Μόνο όταν σε κοιτούν τα μάτια της μικρής, θυμάσαι. Overhead the albatross Hangs motionless upon the air And deep beneath the rolling waves In labyrinths of coral caves An echo of a distant time Comes willowing across the sand And everything is green and submarine And no one called us to the land And no one knows the where's or why's Something stirs and something tries Starts to climb toward the light Strangers passing in the street By chance two separate glances meet And I am you and what I see is me And do I take you by the hand And lead you through the land And help me understand The best I

Για τον Ζακ

Εικόνα
ο καλός νοικοκύρης που όλα ξένα τα βλέπει σ' έναν τέλειο κόσμο τα δικά του προσέχει ο καλός νοικοκύρης που κοιτάει την δουλειά του κι έναν έρημο κόσμο φτιαχνει για τα παιδιά του ο καλός νοικοκύρης πρώτος ρίχνει τον λίθο τον σηκώνει απ'το χώμα και σε στήνει στον τοίχο ο καλός νοικοκύρης πάντα θα χει ένα θύμα έχει τόσα να χάσει κάστρα δίπλα στο κύμα Ο καλός νοικοκύρης που όλα ξένα τα βλέπει σ' έναν έρημο κόσμο τα δικά του προσέχει

Το παιχνίδι της Ανάπτυξης ή το παιχνίδι της Εξουσίας για χαζούληδες

Εικόνα
Ας πούμε πως είσαι παιδί και θέλεις να παίξεις με τους φίλους σου. Έρχεται λοιπόν ένας, που σιωπηλά τον έχετε αποδεχτεί ως αρχηγό και ανακοινώνει τους κανόνες ενός καινούριου παιχνιδιού. Βαφτίζει λοιπόν μια ομάδα παιδιών ως "υποανάπτυκτους" και τη δική του ομάδα ως "ανεπτυγμένους". Στόχος του παιχνιδιού είναι οι "υποανάπτυκτοι" να αναπτυχθούν και αυτοί. Για το σκοπό λοιπόν αυτό, οι "υποανάπτυκτοι" κάθε μέρα θα δίνουν το φαγητό τους, τα χρήματά τους, τις εργασίες τους και ό,τι άλλο έχουν στους "ανεπτυγμένους",  διότι εκείνοι κατέχουν τη "γνώση" για το πως θα τους βοηθήσουν να αναπτυχθούν. Περνάει ένας μήνας, περνάνε δύο και οι "υποανάπτυκτοι" πεινούν και είναι φανερά αδυνατισμένοι. Οι "ανεπτυγμένοι" περνάνε μια χαρά και φαίνονται να έχουν δημιουργήσει ένα δεύτερο παιχνίδι, μεταξύ τους, χωρίς να επιτρέπουν την είσοδο σε άλλα παιδιά. Μοιράζονται τα υπάρχοντα των "υποανάπτυκτων", τρώνε, πίνουν και ξ

Ελευθερία το όνομά της

Εικόνα
Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1937 στην Αθήνα (κατ' άλλους στην Κρήτη) και από μικρή καταπιάστηκε με τις τέχνες και κυρίως με την υποκριτική, γεγονός που ίσως οφείλεται στο ότι ο πατέρας της ήταν σκηνοθέτης, ηθοποιός και κινηματογραφικός παραγωγός. Με την ενηλικίωσή της πήγε στις  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής , όπου σπούδασε ιστορία και φιλολογία ενώ σύντομα ξεκίνησε καριέρα ηθοποιού, συμμετέχοντας σε παραστάσεις στη  Νέα Υόρκη . Η ενασχόληση της με το τραγούδι ξεκίνησε μέσα από τυχαίες ευκαιρίες, στις οποίες τραγουδούσε δημοτικά τραγούδια για τους φίλους της. Σταδιακά άρχισε να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές, με ένα ευρύ ρεπερτόριο που περιλάμβανε λαϊκή μουσική της  Ελλάδας , της  Ισπανίας , αλλά ακόμη και της  Βραζιλίας . Τις πρώτες μέρες που ακολούθησαν το πραξικόπημα της  χούντας , η Νταντωνάκη ήταν η πρώτη καλλιτέχνιδα που τοποθετήθηκε δημοσίως στην αμερικανική τηλεόραση ενάντια στη χούντα, κατηγορώντας την αμερικανική κυβέρνηση για τον ρόλο της . Έπειτα τάχθηκε υπέρ του αν