Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Αυγούστου 18, 2009

Η νόσος του Πορτνόυ

Εικόνα
Η μάνα μου ήταν εκείνη που μπορούσε να κάνει τα πάντα, που μόνη της ήταν αναγκασμένη να παραδεχτεί ότι, εδώ που τα λέμε, ήταν υπερβολικά άξια γυναίκα.[...]Ράβει, πλέκει, μαντάρει , σιδερώνει καλύτερα κι απ' τη μαύρη, που μόνον εκείνη της φέρεται σαν άνθρωπος, από όλες τις φιλενάδες της που έχουν η καθεμιά ένα κομμάτι από το τομάρι της χαμογελαστής γριάς νέγρας. "Είμαι η μόνη που της φέρομαι σαν άνθρωπος. Είμαι η μόνη που της δίνει μια ολόκληρη κονσέρβα τόνο για μεσημεριανό και δε μιλάω για σκουπίδια. Μιλάω για Κοτόπουλο-της-Θάλασσας , Άλεξ. Λυπάμαι, αλλά εγώ δεν είμαι σπαγκοραμμένη Με συγχωρείς, αλλά δεν μπορώ να ζω έτσι, ακόμα κι αν κάνουν 49 σεντς τα 2. Η Έστερ Β. αφήνει 25 σεντς σε ψιλά εδώ κι εκεί στο σπίτι και τα μετράει μετά για να δει αν λείπει τίποτα. Ίσως να 'μαι υπερβολικά καλή", μου ψιθυρίζει, ενώ ταυτόχρονα χύνει ζεματιστό νερό στο πιάτο που έφαγε η παραδουλεύτρα, μονάχη σα λεπρή, "αλλά δε θα ' κανα ποτέ κάτι τέτοιο". Μια φορά η Ν