Emerald city

Αν με ρωτήσεις ποιο είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα, αβίαστα και χωρίς να το σκεφτώ θα πω οι Cure. Αν και γεννηθήκαμε με διαφορά 23 ημερών, το ντεμπούτο τους πραγματοποιήθηκε με την κυκλοφορία του " Three imaginary boys " στις 8 Μαΐου 1979. Τους γνώρισα τον Ιούλιο του 1995, οπότε και μυήθηκα στην dark wave, από έναν καταπληκτικό μουσικό και φίλο μου. Έχω ακούσει όλους τους δίσκους τους 10αδες φορές και ποτέ δε βαριέμαι ένα τραγούδι ακόμη κι αν το έχω ακούσει χιλιάδες φορές, όπως το " Lovesong ",  το " Boys don't cry ", ή το " Friday I'm in love ", που παίζουν συνήθως στο ραδιόφωνο. Τρελαίνομαι και με το british accent του Robert Smith . And found myself alone alone Alone above a raging sea That stole the only girl I loved And drowned her deep inside of me Something Something holds me Holds me hypnotized                      

Ο έρωτας βρίσκεται  εκεί που δεν υπάρχει έλεγχος...

all the faces all the voices blur change to one face change to one voice prepare yourself for bed the light seems bright and glares on white wall sall the sounds of charlotte sometimes into the night with charlotte sometimes night after night she lay alone in bed her eyes so open to the dark the streets all looked so strange they seemed so far away but charlotte did not cry the people seemed so close playing expressionless games the people seemed so close so many different names... sometimes i'm dreaming where all the other people dance sometimes i'm dreaming charlotte sometimes sometimes i'm dreaming expressionless the trance sometimes i'm dreaming so many different names sometimes i'm dreaming the sounds all stay the same sometimes i'm dreaming she hopes to open shadowed eyes on a different world come to me scared princess charlotte sometimes on that bleak track(see the sun is gone again) tears were pouring down her face she was crying...