Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2009

Silent mouth

Εικόνα
Η λογοκρισία δυστυχώς ζεί και βασιλεύει στις μέρες μας ντυμένη αποκριάτικα με πολλά κοστούμια για να μην μπορεί να είναι δαχτυλοδεικτούμενη. Γιατί οι άνθρωποι τελικά μίσησαν τη λέξη και όχι την πράξη. Όχι πια καλές ταινίες. Μόνο ελεύθερες Αλέξανδρος Βούλγαρης/σκηνοθέτης

Charlotte Sometimes

Εικόνα
all the faces all the voices blur change to one face change to one voice prepare yourself for bed the light seems bright and glares on white wall sall the sounds of charlotte sometimes into the night with charlotte sometimes night after night she lay alone in bed her eyes so open to the dark the streets all looked so strange they seemed so far away but charlotte did not cry the people seemed so close playing expressionless games the people seemed so close so many different names... sometimes i'm dreaming where all the other people dance sometimes i'm dreaming charlotte sometimes sometimes i'm dreaming expressionless the trance sometimes i'm dreaming so many different names sometimes i'm dreaming the sounds all stay the same sometimes i'm dreaming she hopes to open shadowed eyes on a different world come to me scared princess charlotte sometimes on that bleak track(see the sun is gone again) tears were pouring down her face she was crying

Αιχμηρά Αντικείμενα

Εικόνα
"Οι λέξεις ήταν γλυκές και στρογγυλές σαν καραμέλες μέσα στο στόμα της". "Στα έντεκα, κατέγραφα εντελώς ψυχαναγκαστικά το καθετί που μου έλεγε οποιοσδήποτε σε ένα μικρό μπλε σημειωματάριο...η κάθε φράση έπρεπε να αποτυπωθεί στο χαρτί αλλιώς δε θα ήταν πραγματική, θα χανόταν". "Είναι αδύνατο να ανταγωνιστεί κανείς τους νεκρούς. Μακάρι να μπορούσα να σταματήσω να το προσπαθώ". "Πάντα ήμουν υπέρ της άποψης ότι το αλκοόλ λειτουργεί ως λιπαντικό-μια επίστρωση ασφαλείας από τις τόσες αιχμηρές σκέψεις του μυαλού μας". "Σε κανονικές συνθήκες, ο Ρίτσαρντ ήταν το είδος του τύπου που θα αντιπαθούσα, γεννημένος και μαθημένος να τα έχει όλα: ομορφιά, γοητεία, εξυπνάδα, προφανώς και λεφτά. Αυτοί οι άντρες ποτέ δεν με ενδιέφεραν ιδιαίτερα. Δεν έχουν αιχμές και συνήθως είναι δειλοί. Αποφεύγουν ενστικτωδώς κάθε κατάσταση που είναι πιθανόν να τους προκαλέσει ντροπή ή αμηχανία. Αλλά ο Ρίτσαρντ δεν με ενοχλούσε. Ίσως γιατί είχε λίγο πονηρό χαμόγελο.