Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2018

Σπήλαιο vol.1

Εικόνα
Ας στολίσουμε ένα δέντρο Ας πλάσουμε κουλουράκια Ας αγοράσουμε δώρα Ας ψήσουμε γαλοπούλα Ας παίξουμε χαρτιά Ας πάμε για σκι Ας ερωτευτούμε αυτόν που ενδείκνυται για τρόπαιο Ας βγάλουμε φωτογραφίες Ας ποστάρουμε την ευδαιμονία μας Ας κλείσουμε τα μάτια Ας λύσουμε το υπαρξιακό φιάχνοντας ένα μικρό και στενό σύμπαν Γιατί δε λύνεται το υπαρξιακό; Μήπως ασφυκτιά σε αυτό το επιτηδευμένο σύμπαν; Μήπως τα σκαλοπάτια του είναι από ανθρώπινη σάρκα; Μήπως ακούγονται ουρλιαχτά; Μήπως τα ουρλιαχτά προκαλούν τα πλατιά χαμόγελα, με τα γυαλιστερά δόντια και το άδειο βλέμμα;

Κάποτε/Τώρα

Εικόνα
Κάποτε το πάθαινα με τις λέξεις Έλεγα μια λέξη τόσες πολλές φορές  που έπαυε να έχει νόημα Πάθαινα πάθαινα πάθαινα... έπαυε έπαυε έπαυε έπαυε... Τώρα με τη ζωή Ξαφνικά δεν μπορώ να εκλογικεύω όλα ρευστά, όλα παράξενα Κάποτε οι πράξεις είχαν νόημα Τώρα μου διαφεύγει συνεχώς Κάποτε υπήρχε μέθοδος, σειρά λόγος, αφορμή, αιτία Τώρα μόνο αισθήσεις Μόνο αισθήματα  Το υψηλό, το αμερόληπτο, το καθαρό Το ανιδιοτελές, το δοτικό, το τρυφερό Να μη ζητά, να μην αποβλέπει, να μη στοχεύει Να φιλοσοφεί, να νοιάζεται, να χαϊδεύει Να ρέει ρέει ρέει ρέει...

17η Νοεμβρίου 1973

Εικόνα
Μη σας εντυπωσιάζει η άνοδος του φασισμού. Ο καπιταλισμός πάει χέρι χέρι με τον φασισμό. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα συστήματα. Ο φασισμός κρύβεται στις καθημερινές πράξεις μας. Ζω καθημερινά, μέσα από τα παιδιά μου, τις καθημερινές φασιστικές εκδηλώσεις που διεξάγονται στις ελληνικές οικογένειες. Ρίχνω φάπες στον εαυτό μου για τις δικές μου φασιστικές εκδηλώσεις. Ο φασισμός είναι η εύκολη λύση, όπως και ο καπιταλισμός. Δεν ακούς; Τιμωρία! Δε συμφωνείς μαζί μου; Σκασμός! Δε διαβάζεις; Είσαι βλάκας και τεμπέλης! Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με το παιδί; Να του παίρνω δώρα αντ' αυτού. Ο γονιός θέλει για το δικό του παιδί "το καλύτερο". Και ας είναι εις βάρος άλλων παιδιών. Επιδιώκει να του εξασφαλίζει πάντα αυτό "το καλύτερο", με αθέμιτα μέσα, αντί να αγωνίζεται για τη γενικότερη βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών. Αυτή η διαφοροποίηση τον ικανοποιεί. Αισθάνεται επιτυχημένος, αισθάνεται "ανώτερος". Του διαλέγει τις παρέες του με κριτήρια ωφελιμιστικά. Μακρυ

Nada

Εικόνα
Όταν έρχεσαι να μη σκέφτεσαι τίποτα αποσυντονίζομαι με τη φασαρία Δώσε χώρο στο τίποτα για να συμβούν τα πάντα Όταν έρχεσαι δεν είμαι βαμμένη γιατί εσύ έχεις τα χρώματα Μη φέρνεις κανέναν άλλον, μόνο τον καλλιτέχνη

Θα το ξεπεράσουμε!(;)

Εικόνα
'Action is the antidote to despair'                               Joan Baez We shall overcome We shall overcome We shall overcome, some day Oh, deep in my heart I do believe We shall overcome, some day We'll walk hand in hand We'll walk hand in hand We'll walk hand in hand, some day Oh, deep in my heart We shall live in peace We shall live in peace We shall live in peace, some day Oh, deep in my heart We shall all be free We shall all be free We shall all be free, some day Oh, deep in my heart We are not afraid We are not afraid We are not afraid, TODAY Oh, deep in my heart We shall overcome We shall overcome We shall overcome, some day Oh, deep in my heart I do believe We shall overcome, some day

Lucy in the sky with diamonds / Aaaaahhhhh...

Εικόνα
Λούσυ... Σε ονόμασα έτσι από το αγαπημένο τραγούδι. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα αυτό ήρθε στο μυαλό και εσύ βιάστηκες να εκπληρώσεις την προφητεία. Πετάχτηκες στις τεράστιες ρόδες και εκτοξεύτηκες στον ουρανό με διαμάντια. Πριν ένα χρόνο σας μάζεψε ο Άλεξ με τον αδελφό σου, απ' το δρόμο. "Σίγουρα θα τα πάταγε κανένα αυτοκίνητο", δικαιολογήθηκε. Δεν κατάφερε, παρά μόνο για λίγο, να παρατείνει το γραμμένο σου. Τα παιδιά είναι στο σχολείο και δεν ξέρουν ότι δε ζεις πια. Τους είχε κάνει εντύπωση που τους έλεγα τις προάλλες ότι βλέπουμε το φως αστεριών που έχουν "πεθάνει" πολλά χρόνια πριν. Ο χρόνος είναι σχετικός. Παίζουν και γελούν ενώ σε λίγες ώρες θα θρηνούν... Οι ασπρόμαυρες τρίχες σου είναι ακόμη διάσπαρτες στο σπίτι. Το λουράκι σου, το κρεβατάκι σου, το μπολ, η μυρωδιά σου επίσης. Ο αδελφός σου, ο Τίτο φαίνεται να μην έχει καταλάβει τι συνέβη. Λούσυ αντίο, πονάω για εμάς... Εσύ χορεύεις στον ουρανό ανάμεσα σε διαμάντια Picture

Μετρό(ώ)

Εικόνα
Λάθος συρμό πήρα. Ίσως με παρέσυρε ένα παιδί που κρατούσε στα χέρια του την Κοινωνία του Θεάματος. Καλά ξέρει τον δρόμο ακούσια θα σκέφτηκα, αλλά είχα κανονίσει να πάω αλλού. Στην επόμενη στάση κατέβηκα. Εκείνος διάβαζε με προσοχή. Τα μικρά σωστά λάθη μου φτιάχνουν τη μέρα. Συνάντησα την παιδική μου φίλη.  Τη Μαρία. Τώρα έχει κάνει το όνομά της πιο καλλιτεχνικό και φάγαμε νόστιμο εξωτικό φαγητό. Είναι καιρό που αισθάνομαι τη ζωή μου σαν παζλ. Η αγαπημένη που με μάθαινε, με είχε συμβουλέψει να ψάχνω πρώτα τις γωνίες. Οι γωνίες... μόλις τις βρω, όλα θα είναι πιο εύκολα. Ίσως να έχω βρει και κάποιες.  Το πιο δύσκολο πως αυτό το παζλ είναι καινούριο και ακόμη δεν έχω μαζέψει το παλιό και τα κομμάτια έχουν μπερδευτεί. Πρέπει να βγουν οι παλιές γωνίες και όλα θα είναι πιο εύκολα. Η ζωή δεν είναι παιδικό παζλ. Υπόκειται στην εντροπία. Η ενέργεια μεταμορφώνεται, ό,τι γίνεται δεν ξεγίνεται. Οι νέες γωνίες θα δημιουργούν αέναα ένα συνεχώς διαστελ

Ηχώ από Χρόνο μακρινό

Εικόνα
Στον καθρέφτη του ασανσέρ με κοίταξαν τα μάτια εκείνης της μικρής στην παλιά φωτογραφία με το κόκκινο φόρεμα. Λαδιά και αμυγδαλωτά όπως έλεγε η αγαπημένη, που όλα τα έβλεπε όμορφα. Που είχαν κρυφτεί τόσο χρόνια; Πίσω από σκιές, ομίχλη και αστραπές. Τώρα που θυμήθηκες, καθάρισαν. Μην ξεχάσεις πάλι, δεν υπάρχει χρόνος. Κοίτα στον καθρέφτη κάθε μέρα και αναζήτησέ τα. Μόνο όταν σε κοιτούν τα μάτια της μικρής, θυμάσαι. Overhead the albatross Hangs motionless upon the air And deep beneath the rolling waves In labyrinths of coral caves An echo of a distant time Comes willowing across the sand And everything is green and submarine And no one called us to the land And no one knows the where's or why's Something stirs and something tries Starts to climb toward the light Strangers passing in the street By chance two separate glances meet And I am you and what I see is me And do I take you by the hand And lead you through the land And help me understand The best I

Για τον Ζακ

Εικόνα
ο καλός νοικοκύρης που όλα ξένα τα βλέπει σ' έναν τέλειο κόσμο τα δικά του προσέχει ο καλός νοικοκύρης που κοιτάει την δουλειά του κι έναν έρημο κόσμο φτιαχνει για τα παιδιά του ο καλός νοικοκύρης πρώτος ρίχνει τον λίθο τον σηκώνει απ'το χώμα και σε στήνει στον τοίχο ο καλός νοικοκύρης πάντα θα χει ένα θύμα έχει τόσα να χάσει κάστρα δίπλα στο κύμα Ο καλός νοικοκύρης που όλα ξένα τα βλέπει σ' έναν έρημο κόσμο τα δικά του προσέχει

Το παιχνίδι της Ανάπτυξης ή το παιχνίδι της Εξουσίας για χαζούληδες

Εικόνα
Ας πούμε πως είσαι παιδί και θέλεις να παίξεις με τους φίλους σου. Έρχεται λοιπόν ένας, που σιωπηλά τον έχετε αποδεχτεί ως αρχηγό και ανακοινώνει τους κανόνες ενός καινούριου παιχνιδιού. Βαφτίζει λοιπόν μια ομάδα παιδιών ως "υποανάπτυκτους" και τη δική του ομάδα ως "ανεπτυγμένους". Στόχος του παιχνιδιού είναι οι "υποανάπτυκτοι" να αναπτυχθούν και αυτοί. Για το σκοπό λοιπόν αυτό, οι "υποανάπτυκτοι" κάθε μέρα θα δίνουν το φαγητό τους, τα χρήματά τους, τις εργασίες τους και ό,τι άλλο έχουν στους "ανεπτυγμένους",  διότι εκείνοι κατέχουν τη "γνώση" για το πως θα τους βοηθήσουν να αναπτυχθούν. Περνάει ένας μήνας, περνάνε δύο και οι "υποανάπτυκτοι" πεινούν και είναι φανερά αδυνατισμένοι. Οι "ανεπτυγμένοι" περνάνε μια χαρά και φαίνονται να έχουν δημιουργήσει ένα δεύτερο παιχνίδι, μεταξύ τους, χωρίς να επιτρέπουν την είσοδο σε άλλα παιδιά. Μοιράζονται τα υπάρχοντα των "υποανάπτυκτων", τρώνε, πίνουν και ξ

Ελευθερία το όνομά της

Εικόνα
Γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1937 στην Αθήνα (κατ' άλλους στην Κρήτη) και από μικρή καταπιάστηκε με τις τέχνες και κυρίως με την υποκριτική, γεγονός που ίσως οφείλεται στο ότι ο πατέρας της ήταν σκηνοθέτης, ηθοποιός και κινηματογραφικός παραγωγός. Με την ενηλικίωσή της πήγε στις  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής , όπου σπούδασε ιστορία και φιλολογία ενώ σύντομα ξεκίνησε καριέρα ηθοποιού, συμμετέχοντας σε παραστάσεις στη  Νέα Υόρκη . Η ενασχόληση της με το τραγούδι ξεκίνησε μέσα από τυχαίες ευκαιρίες, στις οποίες τραγουδούσε δημοτικά τραγούδια για τους φίλους της. Σταδιακά άρχισε να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές, με ένα ευρύ ρεπερτόριο που περιλάμβανε λαϊκή μουσική της  Ελλάδας , της  Ισπανίας , αλλά ακόμη και της  Βραζιλίας . Τις πρώτες μέρες που ακολούθησαν το πραξικόπημα της  χούντας , η Νταντωνάκη ήταν η πρώτη καλλιτέχνιδα που τοποθετήθηκε δημοσίως στην αμερικανική τηλεόραση ενάντια στη χούντα, κατηγορώντας την αμερικανική κυβέρνηση για τον ρόλο της . Έπειτα τάχθηκε υπέρ του αν

Έμφυτο Ελάττωμα

Σόντσο Μόνο όταν έφτασε η ώρα της απογευματινής κυκλοφοριακής αιχμής επέτρεψαν στον Ντοκ να τηλεφωνήσει στο δικηγόρο του, τον Σόντσο Σμάιλαξ.[...] Είχε γνωρίσει τυχαία τον Ντοκ ένα βράδυ στον Γίγαντα του φαγητού στη Σεπούλβεντα. Ο Σόντσο, ο οποίος ήταν τότε ένας αρχάριος μαστούρης που μόλις είχε μάθει ότι πρέπει να αφαιρεί τα σπόρια και τα κοτσάνια, είχε πάει να αγοράσει ένα κόσκινο, όταν ξαφνικά του πέρασε από το μυαλό ότι οι άνθρωποι στα ταμεία θα ήξεραν όλοι για ποιο πράγμα ήθελε το κόσκινο και θα καλούσαν την αστυνομία. Τον έπιασε παράνοια και πάγωσε, τη στιγμή που ο Ντοκ, που τον είχε πιάσει το βραδινό του στερητικό σύνδρομο σοκολάτας, έβγαινε από το διάδρομο με τα σνακ και τράκαρε το καροτσάκι του με το καροτσάκι του Σόντσο. Με τη σύγκρουση, τα νομικά του αντανακλαστικά ξύπνησαν. "Δε μου λες, μπορώ να βάλω αυτό το κόσκινο μαζί με τα πράγματά σου εδώ, για κάλυψη;" "Βέβαια", είπε ο Ντοκ, "αλλά μια που το έριξες στην παράνοια, τι θα κάνουμε με όλη αυτή

Ποιός Θεός;

Εικόνα
Δεν βρίσκω το λόγο να διατηρώ μία πίστη που μπορεί για κάποιους να είναι χρήσιμη, αλλά δεν είναι αληθινή

Εχθρός η άνωση

Εικόνα
Δεν υπάρχει πρόσωπο, ποιος, ποια, ποιο. Όλοι και κανένας. Όλα και τίποτα. Όλες και καμία. Μόνο κούραση από τα αναγκαστικά χαμόγελα από τη χαρούμενη μάσκα τη θυμωμένη, τη βίαιη. Κάτω όλες οι μάσκες! Οι φίλοι αγκαλιάζουν. Τι συμβαίνει; Βύθισμα... αυτό συμβαίνει. Βαθύ, ατέλειωτο, χωρίς γυρισμό. Τώρα πια, εχθρός μου η άνωση. Όχι πρόσωπο, όχι κτήμα! Εχθρός η άνωση. Μόνο βύθισμα... Κι όμως είχα φωτογραφίσει με ρώσικη κάμερα, στ΄ορκίζομαι τη δική μου διαδικασία βυθισμού κι έβλεπα τη διάθλαση απείραχτων τρίηχων σε σκοτάδια που ξάσπρισαν από τη χρήση -διαλευκάνθηκαν, την αποκλήρωση σαστισμένων προλετάριων γιατί χώθηκαν, λέει, σε τηλεφωνικούς θαλάμους στο Ρουφ. Την περιέλιξη γονιδίων σε υλικά μαραζωμένα, μαραζωμένα κι όμως άφλεκτα. Την ίδια στιγμή που ένας πυρομανής από τσιμέντο έκοβε βόλτες στο δωμάτιο της μάνας ενός πρωτάρη πυροσβέστη. Άνωση, εχθρός μου η Άνωση.

Πτώση του Εγώ

Εικόνα
«…κάθε φορά που υπάρχει το βίωμα της επιθυμίας, «εγώ» αισθάνομαι αποστερημένος από την ασφαλή διακυβέρνηση του εαυτού μου, νιώθω πως άγομαι και φέρομαι από μια δύναμη που με ξεπερνά, που υπερβαίνει τη δυνατότητα διακυβέρνησης και ελέγχου του Εγώ […] Βασικά, η επιθυμία, νοούμενη ως ασυνείδητη, υποδηλώνει πάντα ότι «εγώ», ή καλύτερα το Εγώ δεν είναι ποτέ ιδιοκτήτης, ο αποκλειστικός κάτοχός της. Το βίωμα της επιθυμίας είναι πράγματι ένα βίωμα απώλειας της κυριαρχίας, ιλίγγου, κάτι που δίνεται στον εαυτό μας ως «πιο δυνατό» από τη θέλησή μου. Η επιθυμία ως δύναμη που με ξεπερνά δεν είναι κάτι που «εγώ» μπορώ να κυβερνήσω, δεν είναι στη διάθεση μου, στη διάθεση του Εγώ μου, αλλά είναι κυρίως το βίωμα μιας ολίσθησης, ενός εμποδίου, ενός εκτροχιασμού, μιας απώλειας κυριαρχίας, μιας πτώσης του Εγώ. Η επιθυμία έρχεται να βιωθεί ως κάτι που ταράσσει το Εγώ μου και όλες τις εδραιωμένες του πεποιθήσεις. Μπορούμε να ισχυριστούμε κατά τρόπο ριζικό: Δεν είμαι «εγώ» που αποφασίζω την επιθυμία «μου

Οι Πολύτιμοι

Εικόνα
-Μα να είστε από το Μόναχο και να μην έχετε ακούσει ποτέ για τον Χίτλερ! Τι στην ευχή τρέχει μ’ εσάς τους νέους; -Είμαι μηχανικός, βλέπετε. Η πολιτική δεν είναι ο τομέας μου. -Κάποια μέρα θα σας χρειαστούμε, του είπε ο Βάισμαν. Δεν ξέρω σε τι ακριβώς, αλλά είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Άνθρωποι σαν κι εσάς, με την εξειδίκευση και τα περιορισμένα ενδιαφέροντά σας, θα μας φανούν πολύτιμοι.                                      Thomas Pynchon, V.

Educated fools from uneducated schools

Εικόνα

Αντί συλλυπητηρίων

Εικόνα
Αγρίμια κι αγριμάκια μου, 'λάφια μου μερωμένα, πέστε μου πού 'ναι οι τόποι σας, πού 'ναι τα χειμαδιά σας; Μια ζωή παρουσιάστε σαν εκπαιδευμένος σκύλος. Όχι, δεν θα πάρω άλλο Ευχαριστώ, δεν είμαι φίλος Όσο πιο έξυπνα γίνονται τα τηλέφωνα, τόσο πιο χαζοί γίνονται οι ιδιοκτήτες τους                                                                                                          Τζιμάκος