Δυο φορές Άνοιξη

Μια φορά να με δεις με το όνομά σου

Να τολμήσεις 

(τι έχεις να χάσεις περισσότερο;)

Να μου στείλεις καρδιά

να καταλάβω

Να μη μου στείλεις τίποτα

να καταλάβω

Καταλαβαίνω (το ξέρεις(;))

Γνωρίζω από συμβολισμούς

Τρίγωνα, ονόματα κομμένα...

Μου το κάνεις εύκολο

από φροϋδική ολίσθηση, από ανάγκη να το ξέρω;

Αν διαβάζεις έχεις συνενοχή

λίγο ακόμη και θα φτάσουμε εκεί

που η απόγνωση θα μας ενώσει

Ανυπομονώ την άνοιξη

Πάντα την άνοιξη υποφέρω

Σε μια άνοιξη άνοιξε ο κύκλος μας

Μια άνοιξη θα κλείσει το ξέρω

Εκείνη την άνοιξη

η φύση θα είναι πιο κόκκινη και πιο μωβ

πάθος και πένθος

Μέχρι τότε θα έχω τα υποφερτά καλοκαίρια

τους χειμώνες, τα φθινόπωρα

για παρηγοριά

Ανάστησε μας αυτό το Πάσχα

να αντέξουμε ακόμα μια δεκαετία.

Μπορεί απλά να παραλογίζομαι

να με παρασύρουν οι κλέφτες που στροβιλίζονται

και οι φουσκοδεντριές να μου φουσκώνουν τα μυαλά...

Αν τελικά εγώ είμαι ο θύτης,

ο υπέρτατος αλήτης
που ένα άλλο καλοκαίρι
αντί φιλιού έδωσε το χέρι...