Emerald city

Λούσυ... Σε ονόμασα έτσι από το αγαπημένο τραγούδι. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα αυτό ήρθε στο μυαλό και εσύ βιάστηκες να εκπληρώσεις την προφητεία. Πετάχτηκες στις τεράστιες ρόδες και εκτοξεύτηκες στον ουρανό με διαμάντια. Πριν ένα χρόνο σας μάζεψε ο Άλεξ με τον αδελφό σου, απ' το δρόμο. "Σίγουρα θα τα πάταγε κανένα αυτοκίνητο", δικαιολογήθηκε. Δεν κατάφερε, παρά μόνο για λίγο, να παρατείνει το γραμμένο σου. Τα παιδιά είναι στο σχολείο και δεν ξέρουν ότι δε ζεις πια. Τους είχε κάνει εντύπωση που τους έλεγα τις προάλλες ότι βλέπουμε το φως αστεριών που έχουν "πεθάνει" πολλά χρόνια πριν. Ο χρόνος είναι σχετικός. Παίζουν και γελούν ενώ σε λίγες ώρες θα θρηνούν... Οι ασπρόμαυρες τρίχες σου είναι ακόμη διάσπαρτες στο σπίτι. Το λουράκι σου, το κρεβατάκι σου, το μπολ, η μυρωδιά σου επίσης. Ο αδελφός σου, ο Τίτο φαίνεται να μην έχει καταλάβει τι συνέβη. Λούσυ αντίο, πονάω για εμάς... Εσύ χορεύεις στον ουρανό ανάμεσα σε διαμάντια Picture