Μου αρέσει να διαβάζω βιβλία, όπως η μέλισσα συλλέγει τη γύρη απ' τα λουλούδια.Να έχω δύο,τρία ή και περισσότερα βιβλία ανοιχτά και να διαβάζω λίγο απ' το καθένα, ανάλογα με τη μέρα, την ώρα, τη διάθεση. Έτσι μες στο μυαλό μου τριγυρίζουν ήρωες από διαφορετικούς τόπους, χρόνους, καταστάσεις. Αυτή την εποχή για παράδειγμα υπάρχει συνωστισμός. Η τύχη του Ρασκόλνικωφ, ποια θα είναι η τιμωρία του; Η Λίμπι Ντέι της Φλιν θα αθωώσει τον Μπεν; Τι έλεγε πια αυτός ο Καστοριάδης; με μια σύντομη ανασκόπηση στη φιλοσοφία του, τον αισθάνομαι δικό μου. Βέδες; Και ο Μουρακάμι σε αναμονή για το φινάλε του κουρδιστού πουλιού και το 1Q84 που πολύ με έχει ιντριγκάρει. Δεν είναι τα μόνα, είναι όμως τα άμεσα. Κάπου στο βάθος υπάρχει ο Μίσσιος, ο Όργουελ, ο Στάινμπεκ και πολλοί άλλοι. Στο τέλος νιώθω κάπως έτσι:
Δυο φορές Άνοιξη
Μια φορά να με δεις με το όνομά σου Να τολμήσεις (τι έχεις να χάσεις περισσότερο;) Να μου στείλεις καρδιά να καταλάβω Να μη μου στείλεις τίποτα να καταλάβω Καταλαβαίνω (το ξέρεις(;)) Γνωρίζω από συμβολισμούς Τρίγωνα, ονόματα κομμένα... Μου το κάνεις εύκολο από φροϋδική ολίσθηση, από ανάγκη να το ξέρω; Αν διαβάζεις έχεις συνενοχή λίγο ακόμη και θα φτάσουμε εκεί που η απόγνωση θα μας ενώσει Ανυπομονώ την άνοιξη Πάντα την άνοιξη υποφέρω Σε μια άνοιξη άνοιξε ο κύκλος μας Μια άνοιξη θα κλείσει το ξέρω Εκείνη την άνοιξη η φύση θα είναι πιο κόκκινη και πιο μωβ πάθος και πένθος Μέχρι τότε θα έχω τα υποφερτά καλοκαίρια τους χειμώνες, τα φθινόπωρα για παρηγοριά Ανάστησε μας αυτό το Πάσχα να αντέξουμε ακόμα μια δεκαετία. Μπορεί απλά να παραλογίζομαι να με παρασύρουν οι κλέφτες που στροβιλίζονται και οι φουσκοδεντριές να μου φουσκώνουν τα μυαλά... Αν τελικά εγώ είμαι ο θύτης, ο υπέρτατος αλήτης που ένα άλλο καλοκαίρι αντί φιλιού έδωσε το χέρι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου