O Slavoj Žižek στο "Occupy Wall Street"

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

A Smart Silly Walk

Εικόνα
Το μανιφέστο 10 κοριτσιών   Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα; Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα; Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους; Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις. Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας.  Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι. Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά. Τι κοινό μπορεί να' χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να' χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού. Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθε...
Διαβάστε περισσότερα

What a life! (I need another round)

Εικόνα
 Πας χαλαρό σινεμαδάκι με την κολητή σου, τόσο χαλαρό που παραλίγο να μην πας γιατί η αγαπημένη σου φίλη έχει ένα θέμα με τον χρόνο, αλλά, και γι' αυτό και για άλλα, την αγαπάς. Ευτυχώς προλάβατε όμως και είδατε από αυτές τις, αν όχι λάιφ τσέιντζιν, τουλάχιστον όμως ανεβαστηκές ταινίες που σε κάνουν να γουστάρεις πάλι και σε βγάζουν από την μικρή (ή μεγάλη) φάση μιζέριας που περνούσες. Ανεβαστηκές όπως το αλκόολ. Ναι το αλκόολ (και το midlife crisis) είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας του δανέζου θεού της έβδομης τέχνης Τόμας Βίτεμπεργκ. Το ένα από τα δύο ανφάν τερίμπλ του δόγματος 95 (το άλλο, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ο έρωτάς μου αγιάτρευτος Λαρς φον Τρίερ), στην τελευταία του ταινία ξεκινά το κεντρικό του αφήγημα αναφέροντας, μέσω ενός από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές, μια έρευνα ενός επιστήμονα που μου διαφεύγει τώρα το όνομά του. Δεν ξέρω και αν όντως υφίσταται τέτοια έρευνα. Η έρευνα αυτή λοιπόν, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι γεννιόμαστε με 0,05% έλλειψη αλκοόλ στο αίμα ...
Διαβάστε περισσότερα

Πρώτο ποστ για το 2020, αυτή τη θεσπέσια χρονιά #not!

Εικόνα
Τι ζούμε; Κι εκεί που λέγαμε τα πράγματα στρώνουν τσαααακ...  Εδώ, σήμερα δεν θα γράψω γι' αυτά. Θα γράψω για τα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο χρόνο. Τον τελευταίο χρόνο, παρόλο που ολοκλήρωνα το μεταπτυχιακό μου, το γεγονός αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στο να "ξεφύγω" με μερικά ωραία βιβλιαράκια. Το πρώτο (και όχι μόνο) μου το χάρισε η αγαπημένη μου παιδική φίλη Μ., το "So long, Marianne" και περιγράφει τη ζωή της Marianne από τη Νορβηγία στην Ύδρα, όπου γνώρισε τον L. Cohen και έζησαν μαζί εκεί και με τον γιο της, κάποια χρόνια. Στη Νορβηγία "Ο χρόνος κυλά με τον δικό του ρυθμό και η γιαγιά   της εξηγεί πως να ζει με τον εαυτό της, πως να είναι υπομονετική. [...] Η γιαγιά εξηγεί στη μικρή πώς έχουν τα πράγματα: ότι παίρνει χρόνο να σταθείς ακίνητος,  τόσο ακίνητος ώστε ν' ακούσεις τη φωνούλα σου εντός σου." "Η μητέρα της Μαριάννε της έμαθε να υπομένει, να σφίγγει τα δόντια και να προχωρά. Αν είνα...
Διαβάστε περισσότερα