Η θεραπεία του Σοπενάουερ

"Κάθε ανάσα που παίρνουμε απωθεί το θάνατο που συνεχώς μας πολιορκεί...Στο τέλος ο θάνατος πρέπει να θριαμβεύσει, γιατί ορίστηκε για μας από τη γέννησή μας και παίζει με το θύμα του μόνο για λίγο, πριν το καταβροχθίσει. Κι όμως, συνεχίζουμε με μεγάλο ενδιαφέρον και με πολλή φροντίδα τη ζωή μας για όσο μεγαλύτερο διάστημα γίνεται, όπως θα φτιάχναμε μια σαπουνόφουσκα, όσο μεγαλύτερη μπορούμε, παρά την απόλυτη βεβαιότητά μας πως στο τέλος θα σκάσει." Α.Σοπενάουερ

Μια νύχτα, μη μπορώντας να κοιμηθεί κι αναζητώντας παρηγοριά, έψαξε πολλή ώρα στη βιβλιοθήκη του.[...]το μάτι του έπεσε σ'ένα ταλαιπωρημένο αντίτυπο του "Τάδε έφη Ζαρατούστρα" του Νίτσε.[...]Ο Ζαρατούστρα είναι ένα γενναίο βιβλίο που σε διδάσκει, όσο κανένα άλλο, πως να σέβεσαι και να γιορτάζεις τη ζωή, σκέφτηκε.[...]διάβασε επιλεκτικά κάποια κομμάτια που είχε υπογραμμίσει. "Να μετατρέψεις το ''έτσι συνέβει'' σε ''έτσι το θέλησα'' - αυτό και μόνο ονομάζω λύτρωση".[...]Και πάνω απ' όλα υπήρχε εκείνο το ερώτημα που έθετε κάθε τόσο ο Ζαρατούστρα, αν θα ήμασταν πρόθυμοι να επαναλάβουμε αυτούσια τη ζωή που ζήσαμε ξανά και ξανά στον αιώνα τον άπαντα.

"Το ταλέντο είναι σαν τον σκοπευτή που χτυπάει έναν στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν να πετύχουν. Η μεγαλοφυϊα είναι σαν τον σκοπευτή που χτυπάει έναν στόχο, τον οποίο οι άλλοι δεν μπορούν καν να δουν." Α.Σ

Κάποτε ένας φοιτητής που ήθελε να στριμώξει τον Σοπενάουερ τον ρώτησε κάτι, στο οποίο εκείνος αποκρίθηκε αμέσως ότι δε γνώριζε την απάντηση. Τότε ο φοιτητής είπε, θέλοντας να τον εμπαίξει: "μα πως είναι δυνατόν να μην το γνωρίζετε, εσείς ο πάνσοφος Σοπενάουερ!" και ο Σ. του απάντησε: "μα αγαπητέ μου η γνώση είναι περιορισμένη, μόνο η βλακεία είναι απεριόριστη!"