Ο Μυστηριώδης Ξένος

Κανένα ζώο δεν φέρεται σκληρά. Αυτό είναι μονοπώλιο εκείνων που έχουν την αίσθηση της ηθικής. Όταν κάποιο ζώο προκαλέσει πόνο, το κάνει αθώα, δεν είναι κακό. Ούτε ποτέ προκαλεί πόνο μόνο και μόνο για να ευχαριστηθεί. Αυτό το κάνει μόνο ο άνθρωπος, εμπνευσμένος από τη μπάσταρδη την αίσθηση της ηθικής που τον βοηθά να ξεχωρίσει το καλό από το κακό και ελεύθερα να επιλέξει. Τι κερδίζει λοιπόν από αυτό; Πάντα κάνει την επιλογή του και εννιά στις δέκα φορές διαλέγει το κακό. Δεν θα έπρεπε να υπήρχε ο όρος «κακό». Αν δεν υπήρχε η αίσθηση της ηθικής τίποτε δε θα ονομαζόταν κακό. Είναι τόσο ανόητοι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτή η αίσθηση τους υποβιβάζει και τους ντροπιάζει! Είσαι καλύτερα τώρα;

Παίρνουμε την περίπτωση του ελέφαντα που σου έλεγα προηγουμένως. Ίσως αν έβλεπε την αράχνη να τη συμπαθούσε. Δε θα την αγαπούσε όμως. Η αγάπη του είναι μόνο για τους ίσους του, για όσους ανήκουν στο είδος του. Η αγάπη ενός αγγέλου είναι αξιολάτρευτη, υπέροχη, θεϊκή. Ο ανθρώπινος νους ούτε καν μπορεί να τη φανταστεί! Αν αυτή η αγάπη στρεφόταν σε κάποιον άνθρωπο, θα καιγόταν ολόκληρος. Όχι, δεν μπορούμε να σας αγαπήσουμε! Μπορούμε να 'μαστε ακίνδυνα αδιάφοροι. Ίσως κάποιες φορές να νιώθουμε συμπάθεια για σας, όπως εγώ για παράδειγμα συμπάθησα εσένα...

Εδώ και ένα εκατομμύριο χρόνια, οι άνθρωποι από τη μια αναπαράγονται και από την άλλη επαναλαμβάνουν τις ίδιες ανοησίες! Με τι κέρδος; Ακόμα και το πιο σοφό μυαλό δε θα μπορέσει ν' απαντήσει ποτέ! Ποιος ωφελείται απ' όλα αυτά; Κανείς, πέρα από μια χούφτα σφετεριστές, μονάρχες και ευγενείς που σας περιφρονούν και σας σιχαίνονται. Που θα σας έκλειναν την πόρτα κατάμουτρα αν τολμούσατε να πάτε στο σπίτι τους. Είναι αυτοί τους οποίους υπηρετείτε, πολεμάτε και πεθαίνετε για χάρη τους χωρίς να αισθάνεστε ντροπή αλλά μόνο περηφάνια. Η ύπαρξή τους και μόνο αποτελεί μια διαρκή προσβολή για σας αλλά φοβάστε ακόμα και να αγανακτήσετε. Είναι επαίτες που συντηρούνται από την ελεημοσύνη σας, αλλά παριστάνουν τους ευεργέτες σας. Σας μιλούν σαν αφεντάδες και σεις απαντάτε σαν δούλοι. Τους λατρεύετε με τα λόγια, ενώ στα βάθη της καρδιάς σας-αν έχετε-περιφρονείτε τον ίδιο σας τον εαυτό για ό,τι κάνετε. Ο πρώτος άνθρωπος ήταν υποκριτής και δειλός. Χαρίσματα που δε χάθηκαν με το πέρασμα του χρόνου! Πάνω σ' αυτά τα θεμέλια χτίστηκαν όλοι οι πολιτισμοί σας! Πιείτε στην υγειά της διαιώνισής τους! Πιείτε για τα οικόσημα! Πιείτε...!

Κανένας ηθικός αυτουργός πολέμου δεν ήταν ποτέ δίκαιος και έντιμος. Βλέπω ένα εκατομμύριο χρόνια μπροστά κι ο κανόνας αυτός δεν αλλάζει σε κανέναν από τους πολέμους που θα γίνουν. Οι λίγοι λοιπόν ανοιχτομάτηδες θέλουν σώνει και καλά πόλεμο. Ο κλήρος, επιφυλακτικός και ιδιαίτερα προσεκτικός, αντιδρά στην αρχή. Η μεγάλη μάζα του κόσμου τρίβει τα νυσταγμένα μάτια της και προσπαθεί να καταλάβει γιατί πρέπει να γίνει πόλεμος. Οι άνθρωποι αγανακτισμένοι φωνάζουν "είναι άδικο, ανέντιμο και δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη για πόλεμο!" Ύστερα οι λίγοι φωνάζουν πιο δυνατά. Κάποιοι από την άλλη πλευρά εναντιώνονται στον πόλεμο με λέξεις και μελάνι. Οι υπόλοιποι ακούν, διαβάζουν και χειροκροτούν. Όχι όμως για πολύ. Όταν οι λίγοι εκνευρίζονται και θυμώνουν μ' εκείνους που αντιδρούν στα πολεμικά σχέδιά τους, η αντιπολεμική διάθεση του κόσμου εξασθενίζει και, πριν περάσει πολύς καιρός, παρατηρείς το εξής περίεργο: Οι ομιλητές να πετροβολούνται και η ελευθερία του λόγου να στραγγαλίζεται από οργισμένους ανθρώπους που στο βάθος της καρδιάς τους εξακολουθούν να ταυτίζονται με τους ομιλητές, αλλά δεν τολμούν να το πουν. Και ξαφνικά όλοι-κλήρος και απλοί άνθρωποι- αλλάζουν στάση, βγάζουν πολεμικές κραυγές και αποδοκιμάζουν κάθε έντιμο άνθρωπο που τολμάει ν' ανοίξει το στόμα του. Έπειτα από λίγο, τα στόματα κλείνουν τελείως. Έρχεται μετά η σειρά των ανθρώπων του κράτους: Επινοούν διάφορα φτηνά ψέματα, ρίχνουν την ευθύνη στη χώρα στην οποία επιτίθενται και έτσι όλες οι συνειδήσεις ησυχάζουν μ' αυτές τις απάτες, αφού βέβαια μελετήσουν τη μια τους μόνο πλευρά, αρνούμενοι επίμονα να δουν και την άλλη. Σιγά σιγά όλοι πείθονται ότι πρόκειται για έναν δίκαιο πόλεμο και ευχαριστούν τον Θεό για τον ήσυχο ύπνο που τους χαρίζει και τον απολαμβάνουν μέσα στην αυταπάτη τους.

Τι ανόητος που είσαι! Ακόμα δεν έχεις καταλάβει ότι πνευματική υγεία και ευτυχία είναι αδύνατο να συνδυαστούν; Κανένας υγιής δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, γιατί ξέρει και βλέπει την αληθινή ζωή! Και είναι τόσο τρομακτική! Μόνο οι τρελοί μπορούν να είναι ευτυχισμένοι, και μάλιστα όχι όλοι. Εκείνοι που φαντάζονται ότι είναι θεοί και βασιλιάδες πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Οι υπόλοιποι ζουν μια μέτρια ζωή όπως και οι γνωστικοί. Φυσικά, κανένας άνθρωπος δεν είναι εντελώς καλά, αλλά εγώ ανέφερα τις ακραίες περιπτώσεις. Απλά, πήρα από τον άνθρωπο αυτόν το άχρηστο εκείνο πράγμα που εσείς ονομάζετε μυαλό. Αντικατέστησα τη μονότονη και άχαρη ζωή του με ένα παραμύθι. Βλέπεις το αποτέλεσμα και παρόλα αυτά με κατηγορείς. Σου είχα πει ότι θα τον κάνω ευτυχισμένο για πάντα και το 'κανα. Χρησιμοποίησα τον πιο αποτελεσματικό τρόπο κι εσύ δεν είσαι ευχαριστημένος! Έβγαλε έναν αναστεναγμό και είπε κουρασμένα:
- Μου φαίνεται ότι είστε ανικανοποίητοι!
Ήταν ολοφάνερο πλέον! Ο μόνος τρόπος που ήξερε να κάνει καλό σε κάποιον, ήταν ή να τον σκοτώσει ή να τον τρελάνει.
Συχνά έλεγε ότι η ζωή του ανθρώπου ήταν μια συνεχής και αδιάκοπη αυταπάτη. Από τη στιγμή της γέννησής του μέχρι το θάνατό του ξεγελιέται με προσποιήσεις και πλάνες τις οποίες θεωρεί πραγματικότητα και μ' αυτόν τον τρόπο όλη του η ζωή γίνεται μια μεγάλη απάτη. Από τα τόσα προτερήματα που ισχυρίζεται πως έχει, το πολύ-πολύ να έχει ένα! Θεωρεί τον εαυτό του χρυσάφι αλλά είναι χαλκός.

Όσα σου είπα είναι αλήθεια. Δεν υπάρχει θεός, ούτε σύμπαν. Δεν υπάρχει το ανθρώπινο είδος, ούτε ζωή στη γη! Δεν υπάρχει παράδεισος ούτε κόλαση! Όλα είναι ένα όνειρο. Ένα χοντροκομμένο ανόητο όνειρο. Δεν υπάρχει τίποτε πέρα από σένα. Και συ δεν είσαι τίποτε περισσότερο από μια περιπλανώμενη, άχρηστη, άστεγη σκέψη που περιφέρεται απελπισμένη στην έρημη αιωνιότητα!
Εξαφανίστηκε και μ' άφησε συγκλονισμένο. Ήξερα και ένιωθα ότι όλα όσα μου είχε πει ήταν πέρα για πέρα αλήθεια...