People never change...

"Ο Φλορεντίνο Αρίσα θυμήθηκε τα λόγια του οικογενειακού τους γιατρού, του νονού του, όταν μιλούσε για τη χρόνια δυσκοιλιότητά του: "Ο κόσμος χωρίζεται σ' αυτούς που χέζουν εύκολα και σ' αυτούς που δε χέζουν εύκολα". Πάνω σ' αυτή τη δοξασία ο γιατρός είχε αναπτύξει με λεπτομέρειες μια θεωρία για το χαρακτήρα των ανθρώπων, την οποία θεωρούσε, πιο σίγουρη από την αστρολογία. Μετά τις πολύχρονες διαλέξεις του, ο Φλορεντίνο Αρίσα την διατύπωσε αλλιώς: "Ο κόσμος χωρίζεται σ' αυτούς που πηδάνε και σ' αυτούς που δεν πηδάνε". Σ' αυτούς τους τελευταίους δεν είχε καμιά εμπιστοσύνη: όταν έχαναν τον μπούσουλα, ήταν γι' αυτούς κάτι τόσο ασυνήθιστο που έκαναν επίδειξη του έρωτά τους λες και τον είχαν μόλις εφεύρει. Αυτοί που το έκαναν συχνά, αντίθετα, ένιωθαν τόσο άνετα που συμπεριφέρονταν σα σφραγισμένοι τάφοι, γιατί ήξεραν πως από τη διακριτικότητά τους κρέμεται η ζωή τους. Δε μιλούσαν ποτέ για τα κατορθώματά τους, δεν εμπιστεύονταν κανέναν, παρίσταναν τους ανήξερους μέχρι του σημείου να βγάλουν όνομα ανίκανων, ψυχρών και ιδιαίτερα ντροπαλών τοιούτων, όπως συνέβη στην περίπτωση του Φλορεντίνο Αρίσα. Όμως χαίρονταν με την πλάνη, γιατί αυτή ακριβώς η πλάνη τους προστάτευε. Ήταν σαν μια μυστική τεκτονική στοά που τα μέλη της γνωρίζονταν μεταξύ τους σ' όλο τον κόσμο, χωρίς να χρειάζονται μια κοινή γλώσσα. Έτσι κι ο Φλορεντίνο Αρίσα, δεν ξαφνιάστηκε με την απάντηση της γυναίκας: ήταν μια από τους δικούς τους και γι' αυτό ήξερε πως εκείνος ήξερε πως αυτή ήξερε."