Το Μήλο

Όλα έγιναν τόσο ρευστά,
χάσαμε την ισορροπία μας,
τα δεδομένα άλλαξαν,
η γνωστή εξίσωση πλέον οδηγεί σε άτοπο.
Πως μπήκαν τόσοι άνθρωποι ανάμεσά μας;
Γιατί τόσα γεγονότα;
Τα Χριστούγεννα ο χαμένος τα πήρε όλα
και θέλησε να μπεί στη ζωή μας, να μας γνωρίσει
και να συνεχίσει την πτώση του.
Τώρα χάθηκε πάλι και όπου να 'ναι
προετοιμάζομαι για την πρόσκρουση.
Κάποτε τον έβλεπα σαν Θεό
και τώρα με πληγώνει που δε με νοιάζει που θα χαθεί.
Το Πάσχα δεκαεπτά χρόνια γκρεμίστηκαν μ' ένα φύσημα,
σαν πύργος από τραπουλόχαρτα
Ο δυνατός εκφυλίστηκε, η "δυνατή" τα είδε όλα
και ο "στ' αρχίδια μου όλα δήθεν", τα γνωστά,
πέραν κάποιων εξαιρέσεων,
μάλλον κι αυτές δήθεν.
Ο κόσμος αλαλούμ, η ύλη σε αβεβαιότητα,
η γαλήνη ακριβοθώρητη
Κάποτε δε μ' ένοιαζε η κούραση,
μου άρεσε να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου.
Δεν το κάνω πλέον,
πρέπει να κρατάω δύναμη για σένα
και νιώθω πως χάνω αυτή την "πολυτέλεια".
Όλα λένε παραδώσου, δέξου την ήττα σου!
Υπέρμετρος εγωισμός; ματαιοδοξία;
δεν ξέρω πως λέγεται αλλά δεν φεύγω.
Και το μήλο;
Θέλεις και μήλο Εύα;
νομίζεις πως είσαι ακόμη στον παράδεισο;
Κι όμως,
μόνο που ο Αδάμ δε δοκιμάζει
και θα πέσεις μόνη σου...