Οίστρος

Κάποτε ήμουν τα πάντα για σένα
τώρα ξεθώριασα
εσύ δυνάμωσες
εγώ έχασα την αίγλη μου
Έχεις κουραστεί απ' την αλήθεια μου
που δεν μπορώ να αγνοήσω
δεν μπορώ να τη σταματήσω
Με κυριαρχεί
σαν ένας δαίμονας
με τσιμπάει σαν οίστρος
κι όσο την πιέζω
τόσο πιο ορμητική και ολέθρια ξεχύνεται
Πόσο λεπτές ισορροπίες
πόσο ευάλωτοι και διάφανοι είμαστε
μπροστά στο ξαφνικό, στο απρόοπτο
στο καταστροφικό
Έχω συνηθίσει, είσαι πρωτάρης
τίποτα δεν είναι μόνιμο
τα πάντα μεταβάλλονται
έτσι ώστε να παίρνουμε μαθήματα
για τον άλλο κόσμο
κι εγώ τρέμω το δικό μου μάθημα
Ξέρω τι αγαπώ περισσότερο
και δε θέλω να μάθω να αντέχω
να μην το έχω
Όχι δε θα μου το κάνει αυτό!
γνωριζόμαστε, μιλάμε
νομίζω πως με συμπαθεί
κι εγώ το υπηρετώ
όσο καλύτερα μπορώ
Όσο καταλαβαίνω κι όσο νιώθω
Βγάλε λοιπόν από μέσα σου ό,τι έχεις
αυτό θέλω!
όταν προσποιείσαι θα είμαι απέναντι
δε με νοιάζει πως με κρίνεις
εγώ θα ξεδιπλώνομαι συνεχώς
θα λέω ότι μου κατεβαίνει στο κεφάλι
έτσι είμαι!
κάντο κι εσύ αν θες
μόνο έτσι υπάρχουμε
μόνο έτσι αντέχουμε
μόνο έτσι μπορούμε...

E


"Θέλω να γίνω αγόρι ξανά
κι εσύ μικρό κορίτσι αγνό και γλυκό
να είμαστε άγριοι κι ελεύθεροι
στη σκοτεινή μας συνείδηση
κι όλα να είναι τέλεια άγνοια
κι απουσία υγιών σκέψεων
ούτε φύλλο ούτε αγάπη θα έχουμε
το καλό και το κακό δε θα χρειάζεται πια να παλέψουν"

βαρδής μαρινάκης/σκηνοθέτης