Girl, we couldn't get much higher!

3/06/1967, The Doors 'Light My Fire' was released in the US, where it went on to be No.1 on the singles chart two months later. When The Doors were booked to appear on The Ed Sullivan Show they were asked to change the line "girl, we couldn't get much higher", as the sponsors were uncomfortable with the possible reference to drug-taking. The band agreed to do so, and did a rehearsal using the amended lyrics; however, during the live performance, lead singer Jim Morrison sang the original lyric, after which they were informed they would never appear on the Ed Sullivan show again



You know that it would be untrue 
You know that I would be a liar 
If I was to say to you 
Girl, we couldn't get much higher


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

M Train

Εικόνα
Μου αρέσει η Πάτι πέρα από μουσικός και ως συγγραφέας. Μου αρέσει και ο τίτλος του βιβλίου της M Train. Μου αρέσουν τα τρένα γενικά. Το όνειρό μου είναι να κάνω το φουλ ταξίδι με τον Υπερσηβιρικό και να καταλήξω από το Βλαδιβοστόκ στην Κίνα. Ελπίζω να το κάνω....  Το βιβλίο είναι κάτι σαν road trip, όπου η Πάτι μέσα από τα ταξίδια της περιγράφει στιγμιότυπα της ζωής της μετά το θάνατο του αγαπημένου της Σόνικ, αλλά και στιγμές από την κοινή τους ζωή. Έχει σχέση πάθους με τον καφέ και τα καφέ "Τεντώνω τα πόδια μου και κοιτάζω τον Ζακ ενώ εκτελεί τα πρωινά του καθήκοντα. Δεν μπορεί να ξέρει ότι κάποτε ονειρευόμουν κι εγώ να ανοίξω ένα δικό μου καφέ. Υποθέτω πως η ιστορία ξεκίνησε όταν διάβασα για τη ζωή στα καφέ των μπιτ, των σουρεαλιστών κσι των Γάλλων συμβολιστών ποιητών. [...] Το σκεφτόμουν τόσο πολύ, που σχεδόν έμπαινα μέσα: το καφέ Nerval, ένα μικρό καταφύγιο όπου οι ποιητές και οι ταξιδευτές θα μπορούσαν να βρουν την απλότητα του ασύλου. Φανταζόμουν φθαρμένα περσικά χαλιά σε π
Διαβάστε περισσότερα

Λεβιάθαν ή το μυθικό τέρας που εμφανίζεται τόσο σε θρησκευτικά κείμενα όσο στην τέχνη και στην πολιτική θεωρία

Εικόνα
Το πρώτο βιβλίο του Όστερ που διάβασα, όχι και το πιο γνωστό, αλλά μου άρεσε αρκετά. Είναι περίεργα απαισιόδοξο, χωρίς χάπι εντς, ολοκλήρωση, κάθαρση κλπ. Όπως μου αρέσει να είναι ένα καλλιτεχνικό έργο, χωρίς συμπεράσματα, να αφήνει χώρο στις σκέψεις. Κεντρικός και εκκεντρικός ήρωας ο Σακς. Την ιστορία του διηγείται ο Μπέντζαμιν, που έχει ρόλο αφηγητή κυρίως. Μπέντζαμιν Αντιλαμβάνεται την ευθύνη "Χωρίς καν να το ξέρω εισβάλλω σε ζωές αγνώστων, κι όσο εκείνοι κρατάνε το βιβλίο μου στα χέρια τους, οι λέξεις μου είναι η μόνη πραγματικότητα που υπάρχει γι' αυτούς. [...]Το βιβλίο είναι ένα περίεργο αντικείμενο, είπα, κι απ' τη στιγμή που θα κάνει το ταξίδι του στον κόσμο, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μπορεί να προκαλέσει ένα σωρό δυστυχίες χωρίς καμιά δική σου δυνατότητα επέμβασης. Ευτυχώς ή δυστυχώς, έχει ξεφύγει τελείως από τον έλεγχό σου." Σακς Το ταξίδι του εαυτού στον εαυτό "Σε διάστημα δεκαπέντε χρόνων, ο Σακς ταξίδεψε απ' το ένα μέρος του εαυτού του ως το ά
Διαβάστε περισσότερα

Πρώτο ποστ για το 2020, αυτή τη θεσπέσια χρονιά #not!

Εικόνα
Τι ζούμε; Κι εκεί που λέγαμε τα πράγματα στρώνουν τσαααακ...  Εδώ, σήμερα δεν θα γράψω γι' αυτά. Θα γράψω για τα βιβλία που διάβασα τον τελευταίο χρόνο. Τον τελευταίο χρόνο, παρόλο που ολοκλήρωνα το μεταπτυχιακό μου, το γεγονός αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στο να "ξεφύγω" με μερικά ωραία βιβλιαράκια. Το πρώτο (και όχι μόνο) μου το χάρισε η αγαπημένη μου παιδική φίλη Μ., το "So long, Marianne" και περιγράφει τη ζωή της Marianne από τη Νορβηγία στην Ύδρα, όπου γνώρισε τον L. Cohen και έζησαν μαζί εκεί και με τον γιο της, κάποια χρόνια. Στη Νορβηγία "Ο χρόνος κυλά με τον δικό του ρυθμό και η γιαγιά   της εξηγεί πως να ζει με τον εαυτό της, πως να είναι υπομονετική. [...] Η γιαγιά εξηγεί στη μικρή πώς έχουν τα πράγματα: ότι παίρνει χρόνο να σταθείς ακίνητος,  τόσο ακίνητος ώστε ν' ακούσεις τη φωνούλα σου εντός σου." "Η μητέρα της Μαριάννε της έμαθε να υπομένει, να σφίγγει τα δόντια και να προχωρά. Αν είνα
Διαβάστε περισσότερα