Το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία της οικογένειας Στεφανίδη, ξεκινά από τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 και καταλήγει στο Βερολίνο αρχές της δεκαετίας του '90, μετά την πτώση του Τοίχους, όπου ζει πλέον ο Καλ, πρωταγωνιστής και αφηγητής της ιστορίας. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης διαδραματίζεται στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Ντιτρόιτ, από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έως και τη δεκαετία του '70. Ένα από τα θέματα που πραγματεύεται το συγκεκριμένο βιβλίο είναι οι ασθένειες ή εκτροπές από τo φυσιολογικό, που συμβαίνουν στον άνθρωπο λόγω μεταλλάξεων σε κάποιο ή κάποια γονίδια. Συγκεκριμένα, στον πρωταγωνιστή τον Καλ, που μεγάλωσε ως Κάλι, η μετάλλαξη αυτή προήλθε από αιμομιξία, η οποία ήταν συνήθης στα μικρά χωριά της Μικράς Ασίας, απ΄όπου προέρχονταν οι πρόγονοί του και συγκεκριμένα από το Βιθύνιο της Προύσας. Ταυτίστηκα κάπως με το συγκεκριμένο θέμα, αν και το δικό μου κληρονομικό πρόβλημα υγείας είναι τελ...
Το μανιφέστο 10 κοριτσιών Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα; Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα; Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους; Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις. Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι. Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά. Τι κοινό μπορεί να' χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να' χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού. Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθε...
Μια φορά να με δεις με το όνομά σου Να τολμήσεις (τι έχεις να χάσεις περισσότερο;) Να μου στείλεις καρδιά να καταλάβω Να μη μου στείλεις τίποτα να καταλάβω Καταλαβαίνω (το ξέρεις(;)) Γνωρίζω από συμβολισμούς Τρίγωνα, ονόματα κομμένα... Μου το κάνεις εύκολο από φροϋδική ολίσθηση, από ανάγκη να το ξέρω; Αν διαβάζεις έχεις συνενοχή λίγο ακόμη και θα φτάσουμε εκεί που η απόγνωση θα μας ενώσει Ανυπομονώ την άνοιξη Πάντα την άνοιξη υποφέρω Σε μια άνοιξη άνοιξε ο κύκλος μας Μια άνοιξη θα κλείσει το ξέρω Εκείνη την άνοιξη η φύση θα είναι πιο κόκκινη και πιο μωβ πάθος και πένθος Μέχρι τότε θα έχω τα υποφερτά καλοκαίρια τους χειμώνες, τα φθινόπωρα για παρηγοριά Ανάστησε μας αυτό το Πάσχα να αντέξουμε ακόμα μια δεκαετία. Μπορεί απλά να παραλογίζομαι να με παρασύρουν οι κλέφτες που στροβιλίζονται και οι φουσκοδεντριές να μου φουσκώνουν τα μυαλά... Αν τελικά εγώ είμαι ο θύτης, ο υπέρτατος αλήτης που ένα άλλο καλοκαίρι αντί φιλιού έδωσε το χέρι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου