Emerald city

Αναστάτωση, δε θέλω άλλο. Απώλεια ισορροπίας, τα χέρια τρέμουν χάνεται ο έλεγχος. Δε θέλω... Σταμάτησε το, απελευθέρωσε με. Σε σένα μιλάω, σε σένα που συγκατοικούμε στο ίδιο σώμα και δεν σ' αντέχω! Που σε διώχνω και δε φεύγεις. Δε θα επιβιώναμε ούτε στον Παράδεισο, το ξέρεις... Η αποξένωση απέχει ένα "σ' αγαπώ" μακρυά. Μη ρωτάς, μην ψάχνεις απαντήσεις που δεν ξέρεις τι να τις κάνεις, ούτε κι εγώ... Μαζί, μόνο σε κόσμους σκοτεινούς, σε κόσμους άδειους, όπου όλα έχουν χαθεί να γλείφουμε τις πληγές μας με όρεξη. Μόνο εσύ θα με παρηγορούσες τότε. Μόνο εκεί μπορεί να υπάρξει τομή των διαδρομών, στο worst case scenario ! Ας είμαστε πάντα απέναντι λοιπόν κι ακόμα παραπέρα...

Monika Hey, hey, hey, it's weird My friends are coming I will reveal them all the things I used to hide Cause I've got pieces in my soul And a lover in my heart I can't deny This bloody something That freaks me up until the dark makes me say 'I love you' Blues and jazz and pop and rock & roll are crazy These are the rhythms all my life I used to keep But I'm afraid it cannot shine Cause I'm afraid of all the things I can't describe I've got to push it on my pillow I've got a drum, da, da, da 'I love you' No, no, no don't call me nasty, baby I can't remember all the things I used to hide Cause I've got pieces in my soul And a lover in my heart I should deny, This bloody something That freaks me up until the night makes me shout 'I love you''"

Αδέξια αμηχανία κοντά στην ελπίδα σου όταν είσαι Κάποιος που σε ξέρει, κάποιος που σε νιώθει. Κανείς δεν μπορεί να το προσπεράσει αυτό. Υπάρχει μυστικό, σε τρομάζει μέχρι θανάτου, δε θες να το ξαναζήσεις. Η παγίδα της ζωής σου, που σε κρατά αιχμάλωτο στον ιστό της και σε τρώει σιγά σιγά γεμίζοντας ξερές πληγές το δέρμα σου. Τι παράλογο, τι άφατο, τι ατυχία! Αυτή που προοριζόταν να σε προστατεύει απ' όλους τους εισβολείς του κόσμου. Αυτή που θα 'πρεπε στη θέα σου να λιώνει σαν κεράκι που το κοίταξε ο ήλιος. Πως να λυθεί αυτός ο κόμπος; πως να σταματήσει ο Σίσυφος να σπρώχνει το βράχο του; Ξέρω... δυστυχώς. Με νοιάζει, δυστυχώς. Σαν ενδιάμεσος που ακούει κραυγές πόνου κι αγωνίας, από κόσμους σκοτεινούς, κόσμους παλιούς. Δεν μπορεί να τις σταματήσει, τον βασανίζουν. Ζητάς βοήθεια, από μια συχνότητα που δεν την ακούς και πως να στη δώσω, δεν εκπέμπω αλλού πια, πρέπει να συντονιστείς. Μακάρι να σε βρεί μια ψυχή ζεστή, δοτική να λιώσει τον παγε...