Κάποτε/Τώρα

Κάποτε το πάθαινα με τις λέξεις
Έλεγα μια λέξη τόσες πολλές φορές 
που έπαυε να έχει νόημα
Πάθαινα πάθαινα πάθαινα...
έπαυε έπαυε έπαυε έπαυε...
Τώρα με τη ζωή
Ξαφνικά δεν μπορώ να εκλογικεύω
όλα ρευστά, όλα παράξενα
Κάποτε οι πράξεις είχαν νόημα
Τώρα μου διαφεύγει συνεχώς
Κάποτε υπήρχε μέθοδος, σειρά
λόγος, αφορμή, αιτία
Τώρα μόνο αισθήσεις
Μόνο αισθήματα 
Το υψηλό, το αμερόληπτο, το καθαρό
Το ανιδιοτελές, το δοτικό, το τρυφερό
Να μη ζητά, να μην αποβλέπει, να μη στοχεύει
Να φιλοσοφεί, να νοιάζεται, να χαϊδεύει
Να ρέει ρέει ρέει ρέει...













Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

What a life! (I need another round)

Εικόνα
 Πας χαλαρό σινεμαδάκι με την κολητή σου, τόσο χαλαρό που παραλίγο να μην πας γιατί η αγαπημένη σου φίλη έχει ένα θέμα με τον χρόνο, αλλά, και γι' αυτό και για άλλα, την αγαπάς. Ευτυχώς προλάβατε όμως και είδατε από αυτές τις, αν όχι λάιφ τσέιντζιν, τουλάχιστον όμως ανεβαστηκές ταινίες που σε κάνουν να γουστάρεις πάλι και σε βγάζουν από την μικρή (ή μεγάλη) φάση μιζέριας που περνούσες. Ανεβαστηκές όπως το αλκόολ. Ναι το αλκόολ (και το midlife crisis) είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας του δανέζου θεού της έβδομης τέχνης Τόμας Βίτεμπεργκ. Το ένα από τα δύο ανφάν τερίμπλ του δόγματος 95 (το άλλο, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ο έρωτάς μου αγιάτρευτος Λαρς φον Τρίερ), στην τελευταία του ταινία ξεκινά το κεντρικό του αφήγημα αναφέροντας, μέσω ενός από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές, μια έρευνα ενός επιστήμονα που μου διαφεύγει τώρα το όνομά του. Δεν ξέρω και αν όντως υφίσταται τέτοια έρευνα. Η έρευνα αυτή λοιπόν, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι γεννιόμαστε με 0,05% έλλειψη αλκοόλ στο αίμα
Διαβάστε περισσότερα

Lucy in the sky with diamonds / Aaaaahhhhh...

Εικόνα
Λούσυ... Σε ονόμασα έτσι από το αγαπημένο τραγούδι. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα αυτό ήρθε στο μυαλό και εσύ βιάστηκες να εκπληρώσεις την προφητεία. Πετάχτηκες στις τεράστιες ρόδες και εκτοξεύτηκες στον ουρανό με διαμάντια. Πριν ένα χρόνο σας μάζεψε ο Άλεξ με τον αδελφό σου, απ' το δρόμο. "Σίγουρα θα τα πάταγε κανένα αυτοκίνητο", δικαιολογήθηκε. Δεν κατάφερε, παρά μόνο για λίγο, να παρατείνει το γραμμένο σου. Τα παιδιά είναι στο σχολείο και δεν ξέρουν ότι δε ζεις πια. Τους είχε κάνει εντύπωση που τους έλεγα τις προάλλες ότι βλέπουμε το φως αστεριών που έχουν "πεθάνει" πολλά χρόνια πριν. Ο χρόνος είναι σχετικός. Παίζουν και γελούν ενώ σε λίγες ώρες θα θρηνούν... Οι ασπρόμαυρες τρίχες σου είναι ακόμη διάσπαρτες στο σπίτι. Το λουράκι σου, το κρεβατάκι σου, το μπολ, η μυρωδιά σου επίσης. Ο αδελφός σου, ο Τίτο φαίνεται να μην έχει καταλάβει τι συνέβη. Λούσυ αντίο, πονάω για εμάς... Εσύ χορεύεις στον ουρανό ανάμεσα σε διαμάντια Picture
Διαβάστε περισσότερα

Λεβιάθαν ή το μυθικό τέρας που εμφανίζεται τόσο σε θρησκευτικά κείμενα όσο στην τέχνη και στην πολιτική θεωρία

Εικόνα
Το πρώτο βιβλίο του Όστερ που διάβασα, όχι και το πιο γνωστό, αλλά μου άρεσε αρκετά. Είναι περίεργα απαισιόδοξο, χωρίς χάπι εντς, ολοκλήρωση, κάθαρση κλπ. Όπως μου αρέσει να είναι ένα καλλιτεχνικό έργο, χωρίς συμπεράσματα, να αφήνει χώρο στις σκέψεις. Κεντρικός και εκκεντρικός ήρωας ο Σακς. Την ιστορία του διηγείται ο Μπέντζαμιν, που έχει ρόλο αφηγητή κυρίως. Μπέντζαμιν Αντιλαμβάνεται την ευθύνη "Χωρίς καν να το ξέρω εισβάλλω σε ζωές αγνώστων, κι όσο εκείνοι κρατάνε το βιβλίο μου στα χέρια τους, οι λέξεις μου είναι η μόνη πραγματικότητα που υπάρχει γι' αυτούς. [...]Το βιβλίο είναι ένα περίεργο αντικείμενο, είπα, κι απ' τη στιγμή που θα κάνει το ταξίδι του στον κόσμο, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μπορεί να προκαλέσει ένα σωρό δυστυχίες χωρίς καμιά δική σου δυνατότητα επέμβασης. Ευτυχώς ή δυστυχώς, έχει ξεφύγει τελείως από τον έλεγχό σου." Σακς Το ταξίδι του εαυτού στον εαυτό "Σε διάστημα δεκαπέντε χρόνων, ο Σακς ταξίδεψε απ' το ένα μέρος του εαυτού του ως το ά
Διαβάστε περισσότερα