Emerald city

Ίσως είχες φανταστεί ότι θα είσαι το κέντρο και τα πάντα θα κινούνται γύρω σου. Ίσως πίστεψες πως είσαι ο ήλιος και όλοι νόμιζες αποζητούν το ζωογόνο φως σου. Ίσως να 'ναι κι έτσι... Σκέφτηκες όμως, πως αν είσαι κέντρο, τα πάντα κινούνται γύρω σου σ' ένα φαύλο κύκλο κι όχι δίπλα σου; Σκέφτηκες πως αν είσαι ήλιος, είσαι καταδικασμένος στη μοναξιά; Γιατί τα πάντα ζούν μακρυά σου, τίποτα δεν επιβιώνει κοντά σου. Φοβάμαι πως εντόπισα το σύνδρομο του νικητή και ξέρεις είναι από τα πιο επικίνδυνα, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος και μόνιμα χαμένος, από αυτόν που πιστεύει ότι πρέπει πάντα να κερδίζει. Και επιλέγει το τυχαίο και το ανώνυμο, από αυτό που αισθάνεται επικίνδυνο και δύσκολο. Και δεν το λέω για εδώ. Εδώ δεν μπορεί να υπάρχει κάτι εκτός από τυχαία επαφή.

"Ο Φλορεντίνο Αρίσα θυμήθηκε τα λόγια του οικογενειακού τους γιατρού, του νονού του, όταν μιλούσε για τη χρόνια δυσκοιλιότητά του: "Ο κόσμος χωρίζεται σ' αυτούς που χέζουν εύκολα και σ' αυτούς που δε χέζουν εύκολα". Πάνω σ' αυτή τη δοξασία ο γιατρός είχε αναπτύξει με λεπτομέρειες μια θεωρία για το χαρακτήρα των ανθρώπων, την οποία θεωρούσε, πιο σίγουρη από την αστρολογία. Μετά τις πολύχρονες διαλέξεις του, ο Φλορεντίνο Αρίσα την διατύπωσε αλλιώς: "Ο κόσμος χωρίζεται σ' αυτούς που πηδάνε και σ' αυτούς που δεν πηδάνε". Σ' αυτούς τους τελευταίους δεν είχε καμιά εμπιστοσύνη: όταν έχαναν τον μπούσουλα, ήταν γι' αυτούς κάτι τόσο ασυνήθιστο που έκαναν επίδειξη του έρωτά τους λες και τον είχαν μόλις εφεύρει. Αυτοί που το έκαναν συχνά, αντίθετα, ένιωθαν τόσο άνετα που συμπεριφέρονταν σα σφραγισμένοι τάφοι, γιατί ήξεραν πως από τη διακριτικότητά τους κρέμεται η ζωή τους. Δε μιλούσαν ποτέ για τα κατορθώματά τους, δεν εμπιστεύονταν κανένα

Κατά καιρούς έχω διαπιστώσει ότι κάποιοι άνθρωποι μοιάζουν με ζώα και στην εμφάνιση και στις ιδιότητες. Αυτό, προς θεού, δεν το λέω υποτιμητικά! Για παράδειγμα έχω συναντήσει άντρες και γυναίκες που μοιάζουν με τίγρεις, λεοντάρια , γάτες, πιθήκους, γύπες, σκίουρους , χελώνες, δελφίνια κ.λ.π. Το βρίσκω πάντα πολύ χαριτωμένο, κυρίως αν το ζώο μου είναι συμπαθές, αλλά δεν παύει να με εκπλήσσει. Πρόσφατα λοιπόν συνάντησα έναν άντρα-σκύλο και ενθουσιάστηκα με την ομοιότητα τόσο στην εμφάνιση, όσο και στη συμπεριφορά, και ακόμη περισσότερο ενθουσιάστηκα με τη διαπίστωσή μου! Επρόκειτο για έναν οικότροφο σκύλο, παχουλό, μαλλιαρό, απόλυτα πράο και χαδιάρη. Χρόνια τώρα αυτός ο άντρας-σκύλος , μένει με ένα παράξενο ζευγάρι, ωστόσο καθ' όλα φυσιολογικό. Είναι και οι δύο εργαζόμενοι, έχουν ένα παιδάκι και αναπόσπαστο κομμάτι τους είναι αυτός ο στενός και πιστός φίλος. Δυστυχώς δε γνωρίζω πολλές λεπτομέρειες, αν και θα το 'θελα. Όχι από κουτσομπολιό ειλικρινά! Από μια τρομερή εμμονή στην

Σε μια στιγμή αδυναμίας, μέθης έτσι όπως μ' αρέσει να βλέπω τους ανθρώπους, χωρίς φτιασιδώματα και επιτήδευση. Ωμούς, αυθόρμητους σα μωρά που θέλουν σοκολάτα και η λαχτάρα καθρεφτίζεται σε όλο τους το είναι. Χαμογέλασα, κατάλαβα αν και εξαφάνισες τα ίχνη. Η τύχη παίζει παράξενα παιχνίδια θέλοντας να δείξει το δρόμο. Θα είμαι όμως εδώ την ώρα που τα φορέματα γίνονται και πάλι κουρέλια, από συμπάθεια στην απόγνωση, στην αναζήτηση, στη μοναξιά...