Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων
Μισέλ Τρόμαζα μήπως πάει χαμένος ο χρόνος μου. Η μόνη ασχολία που μου φαινόταν ωφέλιμη ήταν το διάβασμα. Στο σπίτι κανείς δε διάβαζε πραγματικά. Εγώ πάλι ήμουν μανιακός αναγνώστης. Διάβαζα αρκετά και για την υπόλοιπη οικογένεια. Το πρωί, με το που άναβα το φως, έπιανα το βιβλίο μου και όλη τη μέρα δεν το άφηνα απ' τα χέρια. Διάβαζα στο τραπέζι, κάνοντας έξω φρενών τον πατέρα μου. Διάβαζα καθώς έπλενα τα δόντια μου, αλλά και στην τουαλέτα. Χτυπούσαν πεισματικά την πόρτα για να βγω από το μπάνιο. Διάβαζα ακόμα και καθώς περπατούσα. Πολλές φορές αργούσα στο σχολείο και μάζευα τις τιμωρίες με το τσουβάλι όταν καθυστερούσα τρεις συνεχόμενες μέρες χωρίς πειστική δικαιολογία. Αρνιόμουν να εξηγήσω στους βλάκες που είχαν αναλάβει την εκπαίδευσή μας ότι αυτές οι καθυστερήσεις ήταν δικαιολογημένες και αναπόφευκτες. Ο φύλακας άγγελός μου με προστάτευε και με καθοδηγούσε. Δεν είχα κουτουλήσει ποτέ σε κολόνα ούτε με είχε χτυπήσει αυτοκίνητο καθώς διέσχιζα το δρόμο, χωμένος κυριολεκτικά μέσ