Έμφυτο Ελάττωμα
Σόντσο
Μόνο όταν έφτασε η ώρα της απογευματινής κυκλοφοριακής αιχμής επέτρεψαν στον Ντοκ να τηλεφωνήσει στο δικηγόρο του, τον Σόντσο Σμάιλαξ.[...] Είχε γνωρίσει τυχαία τον Ντοκ ένα βράδυ στον Γίγαντα του φαγητού στη Σεπούλβεντα. Ο Σόντσο, ο οποίος ήταν τότε ένας αρχάριος μαστούρης που μόλις είχε μάθει ότι πρέπει να αφαιρεί τα σπόρια και τα κοτσάνια, είχε πάει να αγοράσει ένα κόσκινο, όταν ξαφνικά του πέρασε από το μυαλό ότι οι άνθρωποι στα ταμεία θα ήξεραν όλοι για ποιο πράγμα ήθελε το κόσκινο και θα καλούσαν την αστυνομία. Τον έπιασε παράνοια και πάγωσε, τη στιγμή που ο Ντοκ, που τον είχε πιάσει το βραδινό του στερητικό σύνδρομο σοκολάτας, έβγαινε από το διάδρομο με τα σνακ και τράκαρε το καροτσάκι του με το καροτσάκι του Σόντσο.
Με τη σύγκρουση, τα νομικά του αντανακλαστικά ξύπνησαν. "Δε μου λες, μπορώ να βάλω αυτό το κόσκινο μαζί με τα πράγματά σου εδώ, για κάλυψη;"
"Βέβαια", είπε ο Ντοκ, "αλλά μια που το έριξες στην παράνοια, τι θα κάνουμε με όλη αυτή τη σοκολάτα, ρε φίλε...;"
"Α. Τότε...καλύτερα να βάλουμε και μερικά, ξέρεις, αθώα αντικείμενα..."
'Οταν έφτασαν στο ταμείο, είχαν μαζέψει πράγματα που κόστιζαν κάπου εκατό δολάρια παραπάνω, ανάμεσά τους οπωσδήποτε μια εξάδα κουτιά μείγματος για κέικ, πέντε κιλά γκουακαμόλε και μερικές τεράστιες σακούλες με τσιπς τορτίγιας, μια κάσα αναψυκτικά με γεύση βατόμουρου με τη μάρκα του καταστήματος, το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου στο ράφι με τα παγωμένα επιδόρπια Σάρα Λη, ηλεκτρικές λάμπες και απορρυπαντικό ρούχων για να κερδίσουν σε αξιοπιστία και να τους περάσουν για ξενέρωτους, και, ύστερα από ώρες ολόκληρες στο τμήμα με τα διεθνή προϊόντα, μια ποικιλία από γιαπωνέζικες πίκλες τυλιγμένες σε σελοφάν, που έμοιαζαν ωραίες.
Ο Σόντσο ήταν εκεί, αλλά πνευματικά δεν ήταν διαθέσιμος εκείνη τη στιγμή, καθώς τις προάλλες είχε δει τον Μάγο του Οζ για πρώτη φορά σε έγχρωμη τηλεόραση.
"Το ήξερες ότι ξεκινάει ασπρόμαυρο", πληροφόρησε με κάποια ανησυχία τον Ντοκ, "αλλά μετά γίνεται έγχρωμο; Συνειδητοποιείς τι σημαίνει αυτό;"
"Σοντς..."
Μάταια. "- ο κόσμος στον οποίο ζει η Ντόροθυ στο ξεκίνημα της ταινίας είναι μαύρος, ή μάλλον καφέ, και άσπρος, αλλά εκείνη νομίζει ότι τα βλέπει όλα έγχρωμα- στα κανονικά χρώματα που βλέπουμε κι εμείς τη δικιά μας ζωή. Μετά τη σηκώνει ο ανεμοστρόβιλος, τη ρίχνει στη Μαγική Χώρα, κι εκείνη βγαίνει απ' την πόρτα, και ξαφνικά εμείς βλέπουμε το άσπρο-καφέ να μετατρέπεται σε τεχνικολόρ. Αλλά αν αυτό το βλέπουμε εμείς, η Ντόροθι τι βλέπει; Σε τι μετατρέπεται το δικό της "κανονικό" χρώμα του Κάνσας; Ε; Σε τι; Σε εξαιρετικά αλλόκοτο υπερχρώμα; Που υπερβαίνει κατά πολύ το καθημερινό χρώμα όσο το τεχνικολόρ υπερβαίνει το ασπρόμαυρο-" και τα λοιπά.
"Το ξέρω ότι θα έπρεπε... να ανησυχώ γι' αυτό, Σοντς, αλλά..."
"Το κανάλι θα έπρεπε τουλάχιστον να βάλει μια προειδοποίηση", είπε αγανακτισμένος πλέον ο Σόντσο. "Η Μαγική Χώρα είναι ήδη παράξενη από μόνη της, χωρίς να χρειάζεται να επιτείνουν τη νοητική σύγχυση του τηλεθεατή, και μάλιστα νομίζω ότι υπάρχει μια πολύ καλή ευκαιρία εδώ για ομαδική αγωγή κατά της ίδιας της MGM..."
Χόουπ & Άμεθιστ
Ο Ντοκ που είχε χρόνιο πρόβλημα στο να ξεχωρίζει τις ξανθιές Καλιφορνέζες μεταξύ τους, βρήκε μπροστά του ένα σχεδόν 100% κλασικό δείγμα - μαλλί, μαύρισμα, αθλητική κορμοστασιά, τα πάντα εκτός από το παγκοσμίου φήμης υποκριτικό χαμόγελο, χάρη σε ένα σετ ετοιματζίδικα δόντια, τα οποία, παρότι από τεχνική άποψη ήταν "ψεύτικα", έκαναν όσους δέχονταν το χαμόγελό της να αναρωτιούνται ποια αληθινή και δυσάρεστη ιστορία μπορεί να έγινε η αιτία για την τοποθέτησή τους.
Πρόσεξε το καρφωμένο βλέμμα του Ντοκ και του είπε "Ηρωίνη", σαν εξήγηση.
Έδωσε στον Ντοκ δύο φωτογραφίες ενός μωρού, παρμένες με Πολαρόιντ. Ένιωσε έκπληξη με την εμφάνιση του μωρού, το οποίο ήταν πρισμένο, είχε κοκκινισμένο πρόσωπο και κενό βλέμμα. Δεν είχε ιδέα σε τι κατάσταση μπορεί να βρισκόταν αυτή τη στιγμή, και το δέρμα του άρχισε να πονάει από την ανησυχία.
Αλλά πότε ακριβώς έγινε τόσο δραματική η όλη ιστορία; Ηρωίνη στην Καλιφόρνια; Μη χειρότερα! Πατάς πάνω της τόσο συχνά, που θα έπρεπε σε κάθε σακουλάκι να γράφει "Καλώς ήρθατε".
[...] "Γεια σου" είπε ο Ντοκ, "εσύ πρέπει να είσαι η Άμεθιστ".
Με λαμπερά μάτια και έτοιμη να ροκάρει, ελάχιστα έμοιαζε με το μωρό-πρεζόνι στις φωτογραφίες. Η θλιβερή μοίρα που καραδοκούσε να της χυμήξει θα πρέπει να έπασχε από διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και να όρμησε σε κάποιον άλλο.
Τζέιντ
"Καλά, δεν πειράζει. Μονάχα να 'χετε το νου σας, αγόρια", είπε, "θα πρέπει να προσέχετε που πατάτε, γιατί ξέρετε τι είμαι εγώ; Είμαι ένα μικρούλι μαργαριτάρι της Ανατολής που κυλάει στο πάτωμα του όψιμου καπιταλισμού - τα χαμένα κορμιά κάθε εισοδηματικού επιπέδου μπορεί να με πατήσουν, αλλά αν το κάνουν θα γλιστρήσουν και θα πέσουν, και στην καλύτερη περίπτωση θα τσακιστούν και θα πονάει ο κώλος τους, ενώ το μαργαριτάρι απλώς θα συνεχίσει να κυλάει".
Ντοκ
Όταν επέστρεψε, άνοιξε την τηλεόραση και είδε επαναλήψεις των "Μάνκις" μέχρι την ώρα για το τοπικό δελτίο ειδήσεων. Ο καλεσμένος σήμερα ήταν ένας μαρξιστής οικονομολόγος από κάποιο από τα κράτη του συμφώνου της Βαρσοβίας, ο οποίος έμοιαζε να πάσχει από νευρικό κλονισμό. "Το Λας Βέγκας", προσπαθούσε να εξηγήσει, "κάθεται εδώ πέρα μέσα στη μέση της ερήμου και δεν παράγει κανένα χειροπιαστό προϊόν, χρήματα έρχονται, χρήματα φεύγουν, αλλά τίποτα δεν παράγεται. Αυτό το μέρος σύμφωνα με τη θεωρία, δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει, πόσο μάλλον να ευημερεί. Νιώθω ότι όλη μου η ζωή είναι βασισμένη σε μια απάτη. Έχω χάσει την πραγματικότητα. Μπορείτε σας παρακαλώ να μου πείτε πού είναι η πραγματικότητα;" Ο παρουσιαστής έμοιαζε να νιώθει άβολα, και, προσπαθώντας να αλλάξει θέμα, άρχισε να μιλά για τον Έλβις Πρίσλεϊ.
Μόνο όταν έφτασε η ώρα της απογευματινής κυκλοφοριακής αιχμής επέτρεψαν στον Ντοκ να τηλεφωνήσει στο δικηγόρο του, τον Σόντσο Σμάιλαξ.[...] Είχε γνωρίσει τυχαία τον Ντοκ ένα βράδυ στον Γίγαντα του φαγητού στη Σεπούλβεντα. Ο Σόντσο, ο οποίος ήταν τότε ένας αρχάριος μαστούρης που μόλις είχε μάθει ότι πρέπει να αφαιρεί τα σπόρια και τα κοτσάνια, είχε πάει να αγοράσει ένα κόσκινο, όταν ξαφνικά του πέρασε από το μυαλό ότι οι άνθρωποι στα ταμεία θα ήξεραν όλοι για ποιο πράγμα ήθελε το κόσκινο και θα καλούσαν την αστυνομία. Τον έπιασε παράνοια και πάγωσε, τη στιγμή που ο Ντοκ, που τον είχε πιάσει το βραδινό του στερητικό σύνδρομο σοκολάτας, έβγαινε από το διάδρομο με τα σνακ και τράκαρε το καροτσάκι του με το καροτσάκι του Σόντσο.
Με τη σύγκρουση, τα νομικά του αντανακλαστικά ξύπνησαν. "Δε μου λες, μπορώ να βάλω αυτό το κόσκινο μαζί με τα πράγματά σου εδώ, για κάλυψη;"
"Βέβαια", είπε ο Ντοκ, "αλλά μια που το έριξες στην παράνοια, τι θα κάνουμε με όλη αυτή τη σοκολάτα, ρε φίλε...;"
"Α. Τότε...καλύτερα να βάλουμε και μερικά, ξέρεις, αθώα αντικείμενα..."
'Οταν έφτασαν στο ταμείο, είχαν μαζέψει πράγματα που κόστιζαν κάπου εκατό δολάρια παραπάνω, ανάμεσά τους οπωσδήποτε μια εξάδα κουτιά μείγματος για κέικ, πέντε κιλά γκουακαμόλε και μερικές τεράστιες σακούλες με τσιπς τορτίγιας, μια κάσα αναψυκτικά με γεύση βατόμουρου με τη μάρκα του καταστήματος, το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου στο ράφι με τα παγωμένα επιδόρπια Σάρα Λη, ηλεκτρικές λάμπες και απορρυπαντικό ρούχων για να κερδίσουν σε αξιοπιστία και να τους περάσουν για ξενέρωτους, και, ύστερα από ώρες ολόκληρες στο τμήμα με τα διεθνή προϊόντα, μια ποικιλία από γιαπωνέζικες πίκλες τυλιγμένες σε σελοφάν, που έμοιαζαν ωραίες.
Ο Σόντσο ήταν εκεί, αλλά πνευματικά δεν ήταν διαθέσιμος εκείνη τη στιγμή, καθώς τις προάλλες είχε δει τον Μάγο του Οζ για πρώτη φορά σε έγχρωμη τηλεόραση.
"Το ήξερες ότι ξεκινάει ασπρόμαυρο", πληροφόρησε με κάποια ανησυχία τον Ντοκ, "αλλά μετά γίνεται έγχρωμο; Συνειδητοποιείς τι σημαίνει αυτό;"
"Σοντς..."
Μάταια. "- ο κόσμος στον οποίο ζει η Ντόροθυ στο ξεκίνημα της ταινίας είναι μαύρος, ή μάλλον καφέ, και άσπρος, αλλά εκείνη νομίζει ότι τα βλέπει όλα έγχρωμα- στα κανονικά χρώματα που βλέπουμε κι εμείς τη δικιά μας ζωή. Μετά τη σηκώνει ο ανεμοστρόβιλος, τη ρίχνει στη Μαγική Χώρα, κι εκείνη βγαίνει απ' την πόρτα, και ξαφνικά εμείς βλέπουμε το άσπρο-καφέ να μετατρέπεται σε τεχνικολόρ. Αλλά αν αυτό το βλέπουμε εμείς, η Ντόροθι τι βλέπει; Σε τι μετατρέπεται το δικό της "κανονικό" χρώμα του Κάνσας; Ε; Σε τι; Σε εξαιρετικά αλλόκοτο υπερχρώμα; Που υπερβαίνει κατά πολύ το καθημερινό χρώμα όσο το τεχνικολόρ υπερβαίνει το ασπρόμαυρο-" και τα λοιπά.
"Το ξέρω ότι θα έπρεπε... να ανησυχώ γι' αυτό, Σοντς, αλλά..."
"Το κανάλι θα έπρεπε τουλάχιστον να βάλει μια προειδοποίηση", είπε αγανακτισμένος πλέον ο Σόντσο. "Η Μαγική Χώρα είναι ήδη παράξενη από μόνη της, χωρίς να χρειάζεται να επιτείνουν τη νοητική σύγχυση του τηλεθεατή, και μάλιστα νομίζω ότι υπάρχει μια πολύ καλή ευκαιρία εδώ για ομαδική αγωγή κατά της ίδιας της MGM..."
Χόουπ & Άμεθιστ
Ο Ντοκ που είχε χρόνιο πρόβλημα στο να ξεχωρίζει τις ξανθιές Καλιφορνέζες μεταξύ τους, βρήκε μπροστά του ένα σχεδόν 100% κλασικό δείγμα - μαλλί, μαύρισμα, αθλητική κορμοστασιά, τα πάντα εκτός από το παγκοσμίου φήμης υποκριτικό χαμόγελο, χάρη σε ένα σετ ετοιματζίδικα δόντια, τα οποία, παρότι από τεχνική άποψη ήταν "ψεύτικα", έκαναν όσους δέχονταν το χαμόγελό της να αναρωτιούνται ποια αληθινή και δυσάρεστη ιστορία μπορεί να έγινε η αιτία για την τοποθέτησή τους.
Πρόσεξε το καρφωμένο βλέμμα του Ντοκ και του είπε "Ηρωίνη", σαν εξήγηση.
Έδωσε στον Ντοκ δύο φωτογραφίες ενός μωρού, παρμένες με Πολαρόιντ. Ένιωσε έκπληξη με την εμφάνιση του μωρού, το οποίο ήταν πρισμένο, είχε κοκκινισμένο πρόσωπο και κενό βλέμμα. Δεν είχε ιδέα σε τι κατάσταση μπορεί να βρισκόταν αυτή τη στιγμή, και το δέρμα του άρχισε να πονάει από την ανησυχία.
"Όλοι
οι γνωστοί μας προσπαθούσαν να βοηθήσουν, και μας έλεγαν ότι η ηρωίνη περνούσε
από το γάλα μου όταν τη θήλαζα, αλλά ποιος είχε λεφτά να αγοράζει υποκατάστατο;
Οι γονείς μου μας έβλεπαν αιχμάλωτους μέσα σε μια θλιβερή σκλαβιά, αλλά ο Κόι
κι εγώ βλέπαμε μόνο την ελευθερία - από εκείνο τον ατέλειωτο μικροαστικό κύκλο
επιλογών που δεν είναι στ' αλήθεια επιλογές - κι ένας ολόκληρος κόσμος
προβλημάτων είχε συρρικνωθεί σε ένα και μόνο πρόβλημα: να βρεις τη δόση σου.
Άλλωστε, στο μυαλό μας, το να βαράς ενέσεις δεν διέφερε σε τίποτε από τα
κοκτέιλ που έπιναν οι γέροι στο δείπνο τους.
Αλλά πότε ακριβώς έγινε τόσο δραματική η όλη ιστορία; Ηρωίνη στην Καλιφόρνια; Μη χειρότερα! Πατάς πάνω της τόσο συχνά, που θα έπρεπε σε κάθε σακουλάκι να γράφει "Καλώς ήρθατε".
[...] "Γεια σου" είπε ο Ντοκ, "εσύ πρέπει να είσαι η Άμεθιστ".
"Ναι",
απάντησε η Άμεθιστ, και φαινόταν έτοιμη να προσθέσει "κι εσένα τι σε
νοιάζει;"
Με λαμπερά μάτια και έτοιμη να ροκάρει, ελάχιστα έμοιαζε με το μωρό-πρεζόνι στις φωτογραφίες. Η θλιβερή μοίρα που καραδοκούσε να της χυμήξει θα πρέπει να έπασχε από διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και να όρμησε σε κάποιον άλλο.
Τζέιντ
"Καλά, δεν πειράζει. Μονάχα να 'χετε το νου σας, αγόρια", είπε, "θα πρέπει να προσέχετε που πατάτε, γιατί ξέρετε τι είμαι εγώ; Είμαι ένα μικρούλι μαργαριτάρι της Ανατολής που κυλάει στο πάτωμα του όψιμου καπιταλισμού - τα χαμένα κορμιά κάθε εισοδηματικού επιπέδου μπορεί να με πατήσουν, αλλά αν το κάνουν θα γλιστρήσουν και θα πέσουν, και στην καλύτερη περίπτωση θα τσακιστούν και θα πονάει ο κώλος τους, ενώ το μαργαριτάρι απλώς θα συνεχίσει να κυλάει".
Όταν επέστρεψε, άνοιξε την τηλεόραση και είδε επαναλήψεις των "Μάνκις" μέχρι την ώρα για το τοπικό δελτίο ειδήσεων. Ο καλεσμένος σήμερα ήταν ένας μαρξιστής οικονομολόγος από κάποιο από τα κράτη του συμφώνου της Βαρσοβίας, ο οποίος έμοιαζε να πάσχει από νευρικό κλονισμό. "Το Λας Βέγκας", προσπαθούσε να εξηγήσει, "κάθεται εδώ πέρα μέσα στη μέση της ερήμου και δεν παράγει κανένα χειροπιαστό προϊόν, χρήματα έρχονται, χρήματα φεύγουν, αλλά τίποτα δεν παράγεται. Αυτό το μέρος σύμφωνα με τη θεωρία, δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει, πόσο μάλλον να ευημερεί. Νιώθω ότι όλη μου η ζωή είναι βασισμένη σε μια απάτη. Έχω χάσει την πραγματικότητα. Μπορείτε σας παρακαλώ να μου πείτε πού είναι η πραγματικότητα;" Ο παρουσιαστής έμοιαζε να νιώθει άβολα, και, προσπαθώντας να αλλάξει θέμα, άρχισε να μιλά για τον Έλβις Πρίσλεϊ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου