"Everybody lies" like my old friend House used to say, mostly to themselves i would add. BUT if you conclude the motivation, you are, most likely, the winner...
Μου αρέσει η Πάτι πέρα από μουσικός και ως συγγραφέας. Μου αρέσει και ο τίτλος του βιβλίου της M Train. Μου αρέσουν τα τρένα γενικά. Το όνειρό μου είναι να κάνω το φουλ ταξίδι με τον Υπερσηβιρικό και να καταλήξω από το Βλαδιβοστόκ στην Κίνα. Ελπίζω να το κάνω.... Το βιβλίο είναι κάτι σαν road trip, όπου η Πάτι μέσα από τα ταξίδια της περιγράφει στιγμιότυπα της ζωής της μετά το θάνατο του αγαπημένου της Σόνικ, αλλά και στιγμές από την κοινή τους ζωή. Έχει σχέση πάθους με τον καφέ και τα καφέ "Τεντώνω τα πόδια μου και κοιτάζω τον Ζακ ενώ εκτελεί τα πρωινά του καθήκοντα. Δεν μπορεί να ξέρει ότι κάποτε ονειρευόμουν κι εγώ να ανοίξω ένα δικό μου καφέ. Υποθέτω πως η ιστορία ξεκίνησε όταν διάβασα για τη ζωή στα καφέ των μπιτ, των σουρεαλιστών κσι των Γάλλων συμβολιστών ποιητών. [...] Το σκεφτόμουν τόσο πολύ, που σχεδόν έμπαινα μέσα: το καφέ Nerval, ένα μικρό καταφύγιο όπου οι ποιητές και οι ταξιδευτές θα μπορούσαν να βρουν την απλότητα του ασύλου. Φανταζόμουν φθαρμένα περσικά χαλιά σε π
Το πρώτο βιβλίο του Όστερ που διάβασα, όχι και το πιο γνωστό, αλλά μου άρεσε αρκετά. Είναι περίεργα απαισιόδοξο, χωρίς χάπι εντς, ολοκλήρωση, κάθαρση κλπ. Όπως μου αρέσει να είναι ένα καλλιτεχνικό έργο, χωρίς συμπεράσματα, να αφήνει χώρο στις σκέψεις. Κεντρικός και εκκεντρικός ήρωας ο Σακς. Την ιστορία του διηγείται ο Μπέντζαμιν, που έχει ρόλο αφηγητή κυρίως. Μπέντζαμιν Αντιλαμβάνεται την ευθύνη "Χωρίς καν να το ξέρω εισβάλλω σε ζωές αγνώστων, κι όσο εκείνοι κρατάνε το βιβλίο μου στα χέρια τους, οι λέξεις μου είναι η μόνη πραγματικότητα που υπάρχει γι' αυτούς. [...]Το βιβλίο είναι ένα περίεργο αντικείμενο, είπα, κι απ' τη στιγμή που θα κάνει το ταξίδι του στον κόσμο, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μπορεί να προκαλέσει ένα σωρό δυστυχίες χωρίς καμιά δική σου δυνατότητα επέμβασης. Ευτυχώς ή δυστυχώς, έχει ξεφύγει τελείως από τον έλεγχό σου." Σακς Το ταξίδι του εαυτού στον εαυτό "Σε διάστημα δεκαπέντε χρόνων, ο Σακς ταξίδεψε απ' το ένα μέρος του εαυτού του ως το ά
Πας χαλαρό σινεμαδάκι με την κολητή σου, τόσο χαλαρό που παραλίγο να μην πας γιατί η αγαπημένη σου φίλη έχει ένα θέμα με τον χρόνο, αλλά, και γι' αυτό και για άλλα, την αγαπάς. Ευτυχώς προλάβατε όμως και είδατε από αυτές τις, αν όχι λάιφ τσέιντζιν, τουλάχιστον όμως ανεβαστηκές ταινίες που σε κάνουν να γουστάρεις πάλι και σε βγάζουν από την μικρή (ή μεγάλη) φάση μιζέριας που περνούσες. Ανεβαστηκές όπως το αλκόολ. Ναι το αλκόολ (και το midlife crisis) είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας του δανέζου θεού της έβδομης τέχνης Τόμας Βίτεμπεργκ. Το ένα από τα δύο ανφάν τερίμπλ του δόγματος 95 (το άλλο, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ο έρωτάς μου αγιάτρευτος Λαρς φον Τρίερ), στην τελευταία του ταινία ξεκινά το κεντρικό του αφήγημα αναφέροντας, μέσω ενός από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές, μια έρευνα ενός επιστήμονα που μου διαφεύγει τώρα το όνομά του. Δεν ξέρω και αν όντως υφίσταται τέτοια έρευνα. Η έρευνα αυτή λοιπόν, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι γεννιόμαστε με 0,05% έλλειψη αλκοόλ στο αίμα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου