Μου αρέσει να διαβάζω βιβλία, όπως η μέλισσα συλλέγει τη γύρη απ' τα λουλούδια.Να έχω δύο,τρία ή και περισσότερα βιβλία ανοιχτά και να διαβάζω λίγο απ' το καθένα, ανάλογα με τη μέρα, την ώρα, τη διάθεση. Έτσι μες στο μυαλό μου τριγυρίζουν ήρωες από διαφορετικούς τόπους, χρόνους, καταστάσεις. Αυτή την εποχή για παράδειγμα υπάρχει συνωστισμός. Η τύχη του Ρασκόλνικωφ, ποια θα είναι η τιμωρία του; Η Λίμπι Ντέι της Φλιν θα αθωώσει τον Μπεν; Τι έλεγε πια αυτός ο Καστοριάδης; με μια σύντομη ανασκόπηση στη φιλοσοφία του, τον αισθάνομαι δικό μου. Βέδες; Και ο Μουρακάμι σε αναμονή για το φινάλε του κουρδιστού πουλιού και το 1Q84 που πολύ με έχει ιντριγκάρει. Δεν είναι τα μόνα, είναι όμως τα άμεσα. Κάπου στο βάθος υπάρχει ο Μίσσιος, ο Όργουελ, ο Στάινμπεκ και πολλοί άλλοι. Στο τέλος νιώθω κάπως έτσι:
What a life! (I need another round)
Πας χαλαρό σινεμαδάκι με την κολητή σου, τόσο χαλαρό που παραλίγο να μην πας γιατί η αγαπημένη σου φίλη έχει ένα θέμα με τον χρόνο, αλλά, και γι' αυτό και για άλλα, την αγαπάς. Ευτυχώς προλάβατε όμως και είδατε από αυτές τις, αν όχι λάιφ τσέιντζιν, τουλάχιστον όμως ανεβαστηκές ταινίες που σε κάνουν να γουστάρεις πάλι και σε βγάζουν από την μικρή (ή μεγάλη) φάση μιζέριας που περνούσες. Ανεβαστηκές όπως το αλκόολ. Ναι το αλκόολ (και το midlife crisis) είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας του δανέζου θεού της έβδομης τέχνης Τόμας Βίτεμπεργκ. Το ένα από τα δύο ανφάν τερίμπλ του δόγματος 95 (το άλλο, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ο έρωτάς μου αγιάτρευτος Λαρς φον Τρίερ), στην τελευταία του ταινία ξεκινά το κεντρικό του αφήγημα αναφέροντας, μέσω ενός από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές, μια έρευνα ενός επιστήμονα που μου διαφεύγει τώρα το όνομά του. Δεν ξέρω και αν όντως υφίσταται τέτοια έρευνα. Η έρευνα αυτή λοιπόν, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι γεννιόμαστε με 0,05% έλλειψη αλκοόλ στο αίμα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου